24 Şubat sabahı erken kalacağı, Natalie VikhrovPutin’in konuşmasının sonunu yakalamak için televizyonu açtı.
Dakikalar sonra uzaktan gelen patlama seslerini duydu.
“Bütün gece biraz alaylıydı, bir şeyler yaşayabiliyordunuz” dedi.
Vikhrov, ülkelerini parçalayan savaş hakkında haber yapmak için bombalara ve kurşunlara göğüs geren görünümü Ukraynalı gazeteciden biri.
Serbest yazarken, insan haklarına ve marjinal gruplara, özellikle de Ukrayna’nın LGBT topluluğuna odaklanıyor ve cephe hattının yaşadığı yaşayan hikayeleri toplamaya çalışıyor.
“Bazen çok duygusal oldu” dedi. “Bombardıma alışırlarsın ve ne olmaz, ama kişisel hikâyeler değil”.
“Seni gerçekten gördüğü bazı anlar vardır.”
Vikhrov, oğlunun ordusuna katıldıktan sonra yaptığı yanlışlardan herhangi biri bir şey için gizlilik dilemek için onu aradı, ölebileceğini veya ailelerin sınırında vedalaşmasını izledi, muhtemelen okuduğunu asla görmediği bir anneyle görüştünü hatırladı. Yeniden.
“Birisi yeterince rahat olduğunda ve hikâyesini paylaşmaya istekli olduğunda, bu yaşamı şekillendiren bir deneyimdir.”
“O kişinin bana güvenmeye istekli olduğu için her zaman çok minnettarım.”
‘İnsanların farklı yönlere yönelmesini’
Hayatının ilk sekiz yılını Kharkiv’de yaşayan Vikhrov, Avustralya’da büyüyor, ancak 2014’te çatışmalar başlayınca memleketi Ukrayna’ya dönmeye karar verdi.
Bu yıl topyekun savaşındaki patlak vermesinden bu yana, insanların farklı bir yüzünü gördü.
“Çok fazla birlik oldu. Görmek dokunaklı. İnsanlar gerçekten bir araya geldiler ve yardım ettiler”.
“Savaş pek çok engeli yıktı”.
Yine de Vikhrov, Ukrayna’da “gözden kaçan” pek çok sorun olduğunu söyledi.
“Zaten savaştan önce, bazı dışlanmış seslerin duyulması zordu. Şimdi neredeyse hiç dikkat çekmiyorlar.”
Kadınlar, çağdaş savaş haberciliğinin en temelde beri ön saflarda yer aldı ve dünya çapındaki çatışma anlayışımıza bütünleyici bir katkı sağladı.
İngiliz muhabir Clare Hollingworth, “yüzyılın kepçesi” olarak geçen olayda, 1939’da “Polonya katmanlarına yığılmış 1000” deposunu ortaya çıkararak erkek çağdaşlarını gölgede bıraktı.
İkinci Dünya Savaşı meskeninde gelen rapor, İngiliz yönetimini Almanya’nın niyetleri konusunda uyardı.
Ancak geçidi giden yollar kolay olmaktan çok uzakt.
Hollingworth gibi çığır açanlar eski erkeklerin evlerinin engellerini yıktıktan sonra bile, bugün kadın muhalifler üremeçilik ve cinsel nedenlerle karşı karşıya kalıyor, bu da zaten zor ve tehlikeli bir iş haline geliyor, bu da kadınlar için iki kat daha zor.
Sınır Tanımayan Gazeteciler tarafından yapılan anket 112 dünyayı 40’ı, cinsiyetçi ve cinsel şiddet riski nedeniyle kadın gazeteciler için tehlikeli veya çok tehlikeli olarak belirledi.
Uluslararası Gazeteciler Federasyonu’na göre geçen yıl Ukrayna’da ikisi kadın 12 gazeteci öldürüldü. .
‘Savaş gerçeğimiz oldu’
Alya ShandraEuromaidan Press’in yazı işleri müdürü, mahkeme “korkunç bir şekilde” alıştığını söylüyor.
Rusya’nın Bucha ve İzium’daki işgalinin ardından yaşanan korkunç olaylarla ilgili haberi yapan Shandra, “kurtarılmış ağır mezarlar ve işkence odaları beklemeye alıştık” dedi.
“Artık savaş ve kayıp her yanımızda,” dedi. “Yeni korkumuza bu kadar kolay adapte olmamız şaşırtıcı”.
Dünyanın da buna uyum sağlaması ve savaşı olağan bir şey olarak görmesi rahatsız edici” dedi.
“Haber yaptığımız şeyler giderek daha az ilgi uyandırıyor çünkü savaş olağan, olağan bir şey haline geldi.”
Shandra, Rusya’nın Kırım yarımadasını işgal ettiği ve yasa dışı bir şekilde işgal ettiği 2014 yılından beri dağıtım dökülen kanları haber yapıyor.
O ve Euromaidan’ın gazeteci ekibi her gün Rusya’nın neden olduğu “aksaklık” hakkında haber yapmaya çalışıyor, ancak Shandra “bugün Ukrayna’daki herkesin savaşının bir parçası olduğu” konusunda ısrar ediyor.
“2014’ten kaynaklanan, gazetecilerin ne kadar önemli bilgileri çok iyi farkındaydık. Rus propagandasını inceliyor ve çürütüyordu, sadece gerçeği dünyaya aktarıyordu.
“Rusya’nın tek yaptığı çalıştırma ve tüm dünyayı bir kurguyla yalana boğmak.”
“Ukraynalı gazeteciler barışçıl bir ülkede yaşamayı hayal ediyor ve demokrasinin iniş ve çıkışlarını haber yapmayı hayal ediyor”.
“Bunun geleceği zamanı hayal ediyoruz.”
‘Böyle bir kayıp, böyle bir acı’
Yine de işinin temellerini yapmak bile bir meydan okumadır.
Gazeteciler, nerede olurlarsa olsunlar çalışmak için sabit internete ve güce erişime ihtiyacına duyarlar.
Ancak Shandra, işinin özellikle Rus saldırılarının neden olduğu ara sıra meydana gelen kesintiler nedeniyle zorlaştığını söyledi.
Ekimden bu yana Rusya, Ukrayna’daki kritik altyapıyı hedef aldı ve zahmetli zaman dilimleri boyunca elektrik ve su kullanımlarını devre dışı bıraktı.
Shandra, “Bütün bağlantılarına rağmen her zamanki gibi çalışmaya devam etmeye çalışıyor” diyor. “Ordumuzun kazanması için herkes kendi alanında çalışmaya devam ediyor.”
Bir diğer konu da şu anda gazetecilerin ön cepheye gitmelerinin yasak olması.
Shandra için bu “bilgi karartması” sinir bozucu olsa da, Ukrayna’nın askeri hedefleri gibi hassas bilgileri korumak için gözlemledi.
Diğerleri, Ukrayna’nın basın üzerindeki denetimlerini sıkılaştırmayı eleştirdi.
Tartışılan yeni yasa binası, tüm medya kuruluşlarını uyarma, para cezası verme ve kapatma yetkisine sahip tek bir devlet binasına karşı sorumlu hale getirebilir.
Şimdiye kadar Ukrayna, büyük ölçüde gazetecilerin kullandığı otosansüre güvenerek, röportajları resmi olarak sansürlendi.
“Biz yanarsak, geriye kim kalr?”
Shandra kişisel olarak parçalandı.
Ailesi savaşlarını bölmek, kızını ve kocasını görmemektedir.
Shandra’nın okuduğu diğer dört kadın gazeteci, çocukları tehlikeden kurtarmak için ülkeleri terk etti.
“Savaşın başında çocuklarla birlikte dört aylığına ülke dışındaydım” dedi. “Ama uzakta olmak çok zor.”
“Geri dönmek istedim”.
Çatışma, dahil olan herkes için korkunçtur, ancak bir muhalif olarak şiddete ve kana karışmaya eğilimlidir. Yükleri tükenir veya gergin bir şekilde gergin kalır.
Euronews’e konuşan Shandra, “Tükenme ya da yanmama gibi bir seçeneğimiz yok. “Yanırsak ve geriye kim kalıyor?
“İnsanların hayatlarında sahip oldukları ama bizim şu anda sahip olmadığımız pek çok seçenek var. Şu anda önemli olan tek şey savaşı kazan.”
“Bu her şeyi gölgede bırakıyor,” diye ekledi.
Shandra, Facebook beslemesinin artık çatışmada öldürülenlerin yaşadıkları insanların adları ve yüzleriyle dolu bir ölüm gününe dönüştüğünü anlattı.
“Bu ülkede herkes hala 24 Şubat’ı yaşıyor. Bu sekiz aya yayılan dev, muazzam bir tarihe geldi.
“Ülkede yaşamları değişti zamandı. Tüm hayatın, planladığın, güvendiğin her şeyin bir anda terk edildiğini hayal et.”
Yine de Shandra, savaşmakla Ukrayna ve halkla son derece gururlandırdığını söyledi.
“Artık kendi ülkeme çok daha fazla saygı göstermeliler. Birlikte harikalar yaratıyoruz, birlikte hareket ediyoruz.
Dünyanın en güçlü sözde ikinci elde kılıcını tekmeliyoruz” dedi.
