Bu yılın Ocak ayında 99 yaşındaki İtalyan Quinto Nuzi, Almanya’ya karşı 130.000 €’luk bir dava açtı.
Para, Nuzi’nin 1943’te Alman kuvvetleri tarafından tutuklanıp 20 ay boyunca Polonya’daki bir Nazi zorunlu çalışma kampında tutulduğu II.
Davası, kampta yaşadığı dehşetten 78 yıl sonra geldi – ancak İtalyan medyasına yakın zamana kadar tazminat almaya hak kazanabileceği hakkında hiçbir fikri olmadığını söyledi.
Şimdi, avukatları İtalyan yöneticilerinden, herhangi bir İtalyan’ın II.
Avukatları İtalyan medyasına, “Daha önce tutuklu bulunan tüm birliklere ve sivillere fona erişim fırsatı vermeliyiz” dedi.
Yaklaşmakta olan 28 Haziran tarihi, Almanya ile İtalya arasında Berlin’in bitirmeye can attığı, ancak İtalya’daki pek çok kişinin sona erdirmeyi ihmal olarak gördüğü, yıllarca süren anlaşmazlığı sona erdirecek.
Tazminat toplamanın ardındaki tarih nedir?
1943 ve 1944’te, İtalya, karşıt Nazi ve Müttefik kuvvetleri için Batı cephesinde ana savaş alanı haline geldiğinde, Almanlar ve İtalyanlar arasındaki savaş zamanı dostluğu tamamen kırılmıştı.
İtalyanlar tutuklandı, sınır dışı edildi ve Almanya’da köle işçi olarak çalıştırılmaya zorlandı. Siviller – kadınlar, çocuklar ve yaşlılar dahil – Alman ordusu tarafından bir dizi şok edici cinayet serisinde öldürüldü.
29 Haziran 1944’te Nazi güçleri, İtalyan anti-faşist direniş savaşçıları tarafından dört Alman askerinin sonlarınane misilleme olarak Toskana’da çoğu kadın ve çocuk 203 kişiyi öldürdü.
Savaştan sonra, öldürülenlerin hayatta kalan aileleri, yıllar boyunca Almanya’dan tazminat talep eden ve yerel İtalyan mahkemelerinde yabancı devlete karşı birkaç dava açan birçok kişi arasındaydı.
2008’de İtalya’nın en yüksek mahkemesi, Almanya’nın 1944’te Naziler tarafından öldürülen 203 kişi arasında yer alan dokuz kişinin akrabalarına 1 milyon Euro’luk tahliye kararı verdi.
Ancak Almanya, II. Dünya Savaşı sırasında Nazilerin zulümleri için etkisini milyarlarca avro tazminat ödediğini ve İtalyanların Almanya’dan daha fazlasını istemeye hakları olmadığını söyledi.
2012’de Almanya, Uluslararası Adalet Divanı’nda (UAD) İtalya’ya karşı bir dava açtı ve Almanya’nın Nazi savaş suçlarının kurbanları tarafından yabancı mahkemelerde dava edilemeyeceğine karar verdi.
Ancak o zamandan beri, UAD’nin kararına rağmen, İtalyanlar Almanya’ya tazminat davası açmaya devam ediyor.
Almanya herhangi bir tazminat davası için ödeme yaptı mı?
II. Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra Almanya, Avrupa’daki ülkelerle tazminat meselelerine ele alan bir dizi anlaşma imzaladı ve o sıradakilere toplam 63 milyar Euro – 2022 sonunda 87,9 milyar Euro’ya yakın – ödenekleri kabul etmedi. , 2005’e kadar.
1962’de Bonn’da varılan bir anlaşma sonucu Almanya, İtalya’ya 40 milyon Deutsche Mark ödedi – bugün 1,5 milyar avroya eşittir – ülke, Nazi güçlerinin II. Dünya Savaşı sırasında İtalyanlara verdiği tüm zararları karşılaması gerektiğini söyledi. devlet ve cinsiyet.
Almanya’ya göre İtalya, hükümetin ödeme yapmasını çok sonra bile hedeflediği karşı yargılamayı açmaya devam etmesine izin vererek 1962’de yapılan anlaşmayı sonlandırdı.
1990’da Batı Almanya ve Doğu Almanya, Almanya ile İlgili Nihai Çözüm Antlaşması’nı imzaladılar. Antlaşma ABD, İngiltere, Fransa ve Askerler Birliği ile imzalandı.
Anlaşmazlığa oğul
Yıllardır süren işçiliği, İtalya’nın o önceki başbakanı Mario Draghi’nin Nisan 2022’de Almanya’ya karşı daha fazla tazminat talep edilmemesi gereken bir yasayla tamamlamayı kabul etmesiyle sona erdi; Bekleyen davaları olanlara ise Almanlar tarafından geçen 55 milyon Euro’luk özel bir fondan ödeme yapılacak.
Draghi’nin kararnamesi, İtalya’daki Alman mülklerine el konulmasına da son verdi; bu, İtalya’nın Nazi zulmünün kurbanlarını tazmin etmek için yaptığı oldukça radikal bir eylemdi, ancak Almanya’nın bu bölümlerinin göstergelerini olarak görüyordu.
Yaklaşan 28 Haziran tarihi, Nazi zulmünün sonuçları olan İtalyanlar ve yakınlarının tazminat taleplerinde bulunmaları için son tarihi işaretliyor. Ve sonra, 80 yılı aşkın bir süredir devam eden bu uzun tazminat davası, birçok İtalyan’ın ağzında acı bir tat bırakmış olsa da sona ermiş olacaktır.
Bir yanda tazminat davası açmış ama ıslanması gerekenin İtalya değil Almanya olması gerektiğini düşünenler var.
Öte yandan, henüz tazminat davası açma şansına sahip olmayan ve uzun bürokratik süreç nedeniyle şimdi yapamayacak olan başka kişiler de var.
