Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Salı günü yeniden seçim kampanyasını başlattı. Oylama 14 Mayıs’ta yapılacak.
Ülkesi Rus yapımı ilk nükleer reaktörün açılışına başlarken, 27 Nisan’da Vladimir Putin’den bir ziyaret bekliyor.
Kremlin, Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin Rusya Devlet Başkanı hakkında tutuklama emrini çıkarmasından bir ay sonra meydana gelen ziyareti denetlemedi.
Ancak bu, Türkiye’yi ziyaret amacı gütmez, çünkü ülke mahkemesini oluşturan Roma Antlaşması’nın bir parçası değildir.
Daveti yapan Erdoğan, aynı zamanda bulgu elde etmek için Karadeniz’in gidişatına engeli kaldıran kritik bir anlaşmanın genel müzakerecilerinden vardı.
Ancak jeopolitik sularda net bir rota olmadan geziniyor gibi görünüyor.
Ankara’nın Moskova ve Kiev ile ilişkileri
Ankara, Ukrayna’da savaşın başlangıcından bu yana hem Moskova hem de Kiev ile karmaşık bir denetime sahip.
Bir yandan Türkiye – BM ile birlikte – tüm dünyayı tehdit eden bir gıda kıtlığı korkusunu hafifleten güvenli bir deniz koridorunun açılmasına yardımcı oldu.
O zamana kadar bu yana bin tekne, 23 milyon tondan fazla gözlemle Ukrayna limanlarından ayrıldı. Ankara ayrıca Ukrayna uçağına hava araçları sevk etti.
Öte yandan Türkiye, Moskova’ya yönelik yaptırımlara uymayan tek NATO ülkesi oldu. Ülke ile enerji iş birliğini de güçlendirici ve Ruslar, Akkuyu nükleer santralini inşa edecek.
Finlandiya’daki Enerji ve Temiz Hava Araştırma Merkezi’nden uluslararası analistlere göre Türkiye, Rusya’dan alınan gaz ve petrol miktarını da artırdı ve daha sonra bunları Avrupa Birliği ve ABD’ye yönelik olarak rafine etti.
Böylece savaş, Erdoğan’ı ilahi bir arabulucuya dönüştürdü ve bu icra, Putin’le ilişkisinden yola çıkmayı başardı ve bundan da yararlandı.
Türk iktisatçı Arda Tunca, “Türkiye’nin mücadelesi, kendisinin nerede olduğunu belirleyen kişi olacak.
“Muhalefet kazanırsa Türkiye Batı’nın yanında yer alacak. Bu, Batı’nın mükemmel bir dünya olduğu anlamına gelmiyor. Batı’nın da demokrasi açısından, siyasi haklar açısından birçok sorunu var.
“İngiltere, Macaristan ve Polonya’daki karşı karşıya bakışınız zaman orada da çok kaçma tablolarını görüyorsunuz. Ama en karşı Batı’da demokratik yapılara yükselme var.”
NATO’nun asisi
Türkiye NATO üyesi olsa da Atlantik İttifakı içinde genellikle ayrı bir yol izlemektedir. Finlandiya’yı içeri aldı ama aynı zamanda teröristleri korumakla suçladığı İsveç’e karşı da güç hocası yapıyor.
Geçen Aralık ayında Erdoğan, Doğu Ege Denizi’ndeki Yunan adalarına askeri yükümlük olduğunu iddia ettiği bir sonuca yanıt olarak bir NATO ortağını doğrudan saldırmakla tehdit etti. Türk cumhurbaşkanının “Atina’ya bir füze düşebileceğini” ilan ettiği bildirildi.
Ege Denizi’ndeki topraklarla ilgili yapılar 1996’dan beri devam ediyor. Ankara bölgesinde petrol aramak istiyor ve Atina karasularının kendisine ait olduğunu iddia ediyor.
Ancak Şubat ayında Türkiye ve Suriye’yi vuran yıkıcı depremler Ankara’nın öncüllerini yönlendiriyor. Unutulmuş bir konu gibi görünse de, Türkiye Avrupa Birliği’ne aday bir ülke olmaya devam ediyor.
Aynı zamanda, önde gelen bazı AB figürleri Ankara’daki hükümetle ilgili endişelerini dile getirdi. Aralık ayında Avrupa yönetimi raportörü Nacho Sanchéz Amor, “Jeopolitik, demokrasi eksikliği için bir mazeret olamaz” dedi. Ayrıca yönetim “ilerleme eksikliğinden” ve “demokratik değerlerin savunulması” ile örtüşen “otoriterliğinden” bahsedildi.
Tunca’ya göre, “Türkiye’de insanlar bu konuyu tamamen unuttular. Pek çok insan, toplumun birçok kesimi için AB ülkelerinin artık bir hayal değil, bir gerçek olduğu aşikar. “
Ancak Avrupa Birliği’nin göç etmesi gibi Türkiye’ye ihtiyacı var.
Ülkede yaklaşık 4 milyon mülteci var. Brüksel, düşman insani düşünceler şüphe uyandırsa bile, Ankara’nın Yunanistan’a ulaşmasını engellemek için 6 milyar avroyu seferber eden bir mali mekanizma kurdu.
Erdoğan, Şam’daki Beşar Esad’ın kendilerine varacağını ve gidecekleri 1 milyon Suriyeli mültecinin ülkede geri alınmasını istediğini belirtti.
