Patrica Roman temizlikçi olarak işini kaybettiğinde hayatı alt üst oldu.
O ve 5, 9 ve 15 yaşlarındaki üç çocuğu, geçen sonbaharda Londra’nın merkezindeki Lambeth’teki evlerinden tahliye edildi ve yerel makamların müdahale etmemesi ve acil durum konutlarına yerleştirilmesi durumunda sokaklarda yatmayla karşı karşıya kaldı.
Bu ilk krizin üzerine çok alınması bir başka kriz daha eklendi.
Aile, topluluklarından ve destek ağlarından yaklaşık 60 km uzakta, dondurucu, sıkışık bir barındırılıyordu.
Şimdi, önemli sınavlar sırasında, en büyük oğlu okula gitmek için günde beş saat Londra’nın merkezinden geçmek zorunda – genellikle sınıf uyuyakalıyor ve sabah 5:00’ten itibaren çok yorgun oluyor – Patrica ise bilmediği bir bölgeyi iş bulmakta zorlanıyor. .
Euronews’e “Stres, uykusuzluk ve kaygıya neden oldu” dedi ve bitişlerde umutsuzluğa kapıldı.
‘Herkes evsiz kalabilir’
Patrica ve ailesi yalnız değiller.
Göre birleşik krallık hükumetiHaziran 2022’nin sonunda yaklaşık 95.000 hane evsiz olarak kabul edildi ve yarının fazlası Londra’da olmak üzere geçici barınmaya ihtiyaç duydu.
Bu, yalnızca İngiltere’deki 121.000 çocuk aksesuarı.
İngiliz yasalarına göre, bir aile veya varsayımlar bir yetişkin evsiz bırakılmasa, o zaman yerel makamları yasal olarak onları geçici barınaklara göre bir gidişatla yönetir.
Geçici barınma birçok biçimde gelir. Yine de insanlar genellikle acil durum pansiyonları, pansiyonlar, tek odalı yataklar ve nakliye konteynırları gibi kalite, uygun olmayan konutlara tıkılıyor.
Kampanya birimlerinden Liz Wyatt, “Bu konaklama yeri en kötü noktasında” dedi. Konut Eylemi Southwark ve Lambeth Euronews’e söyledi. “Genellikle harap, aşırı kalabalık ve çok kötü durumdalar.”
“Gerçekten tehlikeli, kalitez, iç karartıcı, küçük, tavşan kafesi yaşam koşulları” diye ekledi.
University College London (UCL) tarafından yapılan bir sonucu göre, 2019’dan bu yana en az 34 evsiz çocuk geçici konutta beklenmeyecek bir şekilde öldü.
Denetim bir sorun, çocuklarda çeşitli sağlık sorunlarıyla bağlantılı olan evlerin içinde rutubet ve küftür.
ben gazetecine konuşuyorum Profesör Monica LakhanpaulÇocuklar, içinde bulundukları küf, aşırı kalabalık, kötü havalandırma ve iklim koşulları nedeniyle solunum yolu düşmanları ve astım gibi solunum güçlerinin yanı sıra ishal ve cilt bölgeleri risklidir” dedi.
‘Sonsuza kadar konaklama’
Adından da anlaşılacağı gibi, geçici konaklama yerleri kalıcı olarak yaşanacak şekilde tasarlanmamıştır ve ailelerden kısa bir süre içinde birçok kez taşınmaları istenebilir.
Yerelin insafına kalan Wyatt, ailelerin “son derece rahatsız edici” “sürekli saldırganlık” ile karşı karşıya olduğunu söylüyor ve dört kez okul yönetimine yetenlerin vakalarına işaret ediyor.
Çalışmalarokul taşımacılığının çocuklar üzerinde yıkıcı bir etki olabileceğini, başarılarını ve sosyal ve komşuluk ilişkilerini kurmayı dağıtarak kötü bir şekilde davranışını gösteriyor.
Euronews’e konuşan Wyatt, “Hayal edilemez acılar var. Geçici barınma hem zihinsel hem fiziksel de sağlık için gerçekten ama gerçekten zararlı.”
“Çocuklar ilgi, stres ve stresten mustarip oluyorlar çünkü her zaman bir önceki evlerine taşınıp okulu değiştirmek zorunda kalmaktan endişe duyuyorlar.”
Devam etti: “Tam bu harekette geçici barınmadaki kriz, yıkıcı yeni zirvelere ulaşıyor.”
“Acıların seviyesi daha önce hiç görmediğimiz bir şey.”
Ocak 2022’de İnsan Hakları İzleme Örgütü, “standartların altında ve yaşanmaz” geçici barınmanın çocuk yetiştirmeyi ele geçirerek iddia ederek Birleşik Krallık hükümetini havaya uçurdu.
Açıklamada, “Her çocuk, eğitimde başarılı yürütme temeli olarak kabul edilir ve nezih bir evi hak eder” denildi. ifade, geçici konaklama yerlerinin sonuçları kadınların ders çalışabileceği sessiz cihazlar veya bir wifi sürelerinin yokluğunun altını çiziyor.
Haziran 2022’de geçici barınan aile sayısı bir önceki yıla göre %1 azaldı. hükümet bağları . Bu, Muhafazakar-Liberal Demokrat Parti’nin devralmasından bir yıl sonra, 2011’den beri yıllık bazda artış devam ediyor.
Son bir yılda Euronews’e geçici olarak “gerçekleşmeleri” kaybettiğini, ailelerin ve boyutların boyutlarını, hatta on kaçış korkunç konutlarda mahsur gittiğini söyledi.
Ve bu zarar eşit olarak yanmaz.
Göçmen yetiştiricileri ve beyaz olmayan insanlar, yetiştireceklerini bilmedikleri veya İngilizce ana dilleri olmadığı için bunları kullanmakta zorlandıkları için yerel makamlar tarafından genellikle “en kötü muameleye” maruz kalıyorlar.
‘Konut krizinin acı sonu’
Geçici barınma salgınının sorumlusu bir kriz kokteylidir.
Muhafazakar hükümet yerel yönetimlerin bütçelerini kısarken, özellikle başkentte emlak fiyatları son yıllarda hızla arttı.
Durağan ücretler ve kemer sıkma politikalarının yol açtığı sosyal yardım kesintileri de her zaman daha fazla insana evsizliğe itti.
Wyatt’a göre, “belediye konutlarının umutsuz bir kıtlığı” krizi turbo şarj ediyor, yerel yetkililer insanların barınma kapasitesini baltalıyor ve onları sınırlı bütçelerini karşılanamaz özel evlerde kullanmaya zorluyor.
1980’lerde, eski Başbakan Margaret Thatcher, satın alma hakkı adı verilen oldukça geniş bir planla devasa sosyal konut alanlarını satabilir.
Eleştirmenler, politikanın bir konut krizini körüklediğini, çoğu genç milyonlarca kişiyi tuhaf, aşırı pahalı konaklamaya zorladığını söylüyor; savunucuları, bunun için kendine güveni, bağımsızlığı ve ‘mülk sahibi’ bir demokrasiyi teşvik ettiğini söylüyor.
O zamandan beri, birbirini izleyen hükümetler, yeterli sosyal konut inşa ettikleri ve kayıp stokları yerine koymadıkları için elendi.
1979’da 6,5 milyon sosyal konut vardı. Bugün 2,2 milyon hane varken, 4,4 milyon hane özel olarak kiralanıyor, bu da 15 yıl öncesine göre iki kat fazla.
Wyatt, “Konut krizi siyasi bir seçimdir” dedi. “Hükümet ister mühlet herkesin güvenli ve güvenli bir yuvaya sahip olmasını sağlamakla mümkündür.”
“Herkes kendini evsiz alacak.”
