Göçmenlerin Lampedusandan ada ülkesini kapsayan diğer yığınların nakledilmesi, İtalyan tarafların genellikle aşırı kalabalıklaşan yerel kabul merkezi üzerindeki baskıyı hafifletmek için sunduğu tek çözüm.
REKLAMCILIKEuronews, Adada 24 saat bekledikten sonra feribotla Sicilya’nın Porto Empedocle kentine doğru yola çıkan yeni gelenlerden bazılarıyla konuştu.
Bunların birçoğu, siyah Afrikalılara yönelik ırkçı saldırıların ardından Tunus’tan kaçan Sahra altı göçmen.
Bunlar arasında Lampedusa’da tanışan Fildişi Sahili ve Burkina Faso’dan iki kadın da var.
Kadınlardan biri şöyle açıkladı: “Tunuslular beni orada görmek istemediler. Bizi sevmediler, hoş karşılanmadık.
“Bu yüzden ayrıldık. Ben çöle sürgün edilmedim. Arkadaşlarım öyleydi. Orada insanların izlediği görüldü.”
Diğer kadın da hayatta yaşadığı ırkçılık deneyimlerini anlattı.
“Savaş nedeniyle Burkina’yı terk ettim. İtalya’ya seyahat rejimi için Tunus’a gitti. Orada dayanamadım. Siyahi insanları sevmedikleri için çok zordu.”
Göçmenler genellikle de dahil olmak üzere tüm yolcular tekneden gittiğia kadar gemiye binmek zorunda kalıyor ancak yerel sakinler adada yaşayan göçmenler hakkında karışık duygulara sahip.
Ancak Euronews’e çıkanları eskisine kıyasla daha iyi yönettiklerini söylediler.
Bir yandan, insanların yerel halk arasında yaşadığını görüyormuş gibi görülüyor. Ancak diğer yandan adanın itibarı ve dışarıdan gelen yönetim işlemleriyle ilgili endişeler var.
Bir bölge sakini şöyle açıklıyor: “Burada yerel halk arasında büyük bir dayanışma var. Nobel Barış Ödülü’nü hak ediyorlar.
REKLAMCILIK“Yaz sezonu geldiğinde pek çok kişi kötü bir reklam kampanyasının ardından rezervasyonlarını iptal ediyor ve bu durum çoğu kişi için sorun haline gelebiliyor.”
Ancak deniz yoluyla ilk göçmenlerin çıkışları 1990’lı yılların başlangıcına kadar uzanıyor. Yeni insanların ağırlaşması adanın DNA’sının bir parçasıdır.
Geçmişte herhangi bir kabul merkezi mevcut olduğu için yerel vatandaşlar göçmenlerin evlerinde ağırlanıyordu.
