Gazze’de savaşın başlamasından bu yana, Almanya ve Suudi Arabistan arasında bölünmüş olan Ahmed Salama’nın ailesi televizyona açık durumda.
Çatışmalardan gelen haberler son derece olumsuz olsa da, Kuzey Gazze’den güneye kaçan akrabalarının ne durumda olduğunu öğrenmenin tek yolu bu.
Altı yıldır Almanya’da eğitim gören 23 yaşındaki Filistinli, haftanın babası teyzesi Zahr’dan haber alıyor.
“Sınırları kırıyor, onlara sadece Whatsapp mesajı gönderip cevap bekleyebiliyor. Bulundukları yerin bombalanmamasını veya herhangi bir sorun yaşanmamasını sağlamak için televizyonumuzu sürekli açık tutuyoruz.” Ahmed Euronews’e söyledi.
“Her gün orada olma ihtimalinin olduğunu uyanıyoruz… Katılımcılarsek nasıl bildiklerini bilemiyoruz. Bu yüzden sadece haberleri izliyor ve dört beş gün bekliyoruz. Cevap vermeleri için” diye ekledi.
Aldıkları son mesaj geçen cumartesi, İsrail ile Hamas arasındaki ateşkesin sona ermesinden kısa bir süre sonraydı. O zamandan beri hiçbir şey duymadılar.
Zehra’nın Gazze’nin ikinci şehri Han Yunus’ta olduğunu biliyorlar ama orada savaşın ivme kazandığını da biliyorlar.
Yaklaşık 200.000 kişinin ev sahipliği yaptığı kasaba, Kuzey Gazze’den yerinden edilmiş insanların gelişiyle iki kez ortaya çıktı.
BM, durumu “insani bir felaket” olarak sürdürebilen, Filistinliler için “daha da cehennemde” genişlemeye başladı.
Bu arada Ahmed ailesi ve Avrupa’nın geri kalan Filistin’de yaşamak için Gazze’den gelen sesli mesajıyla bir rahatlamayı kolaylaştırıyor.
Gazze’den gelen sesler
Ahmed’in Whatsapp sesli mesajında oynat tuşuyla basıldığında ilkinde şey vardı şey, “Ne bilgileri öğrenildi. Güneye geldik çünkü bize güvenli ayrıldılar ve şimdi güneyi de bombalıyorlar.” .
Babasının halası şöyle anlatıyor: “İşkence silahı. Hava kararınca çok seçilebilir. Uyuyamıyorum ve gece çok uzun. Elektrik yok, 7 saat bekliyorum.” Güneşi tekrar görmeden önce.”
Kuzey Gazze’deki evleri oradayken iki kez bombalandıktan sonra Zahr ve ailesi güneye kaçtı. Kaçar kaçmaz evleri üçüncü ve son kez bombalandı.
Arkadaşları ve diğer 22 kişiyle birlikte onları kabul edebilen arkadaşlar sayesinde artık Han Yunus’ta yaşıyorlar.
Ancak hızla kaçarak tüm eşyalarını kuzeydeki bombalanan evlerinde bıraktılar. Yiyecekleri yok, elektrikleri yok, internetleri yok, sıcak tutacak kıyafetleri yok ve hava giderek soğuyor.
Satın alınan hiçbir şey yok ve Zahr, gelen küçük insani yardımın saniyeler içinde kaybolduğunu söylüyor.
“Temel olarak Rus kuralına benzer ve ne yapacaklarını bulmaya çalışıyorlar. Ya kalırlar ve bir bomba onları öldürür ya da kaçarlar ve yolda ölebilirler” dedi Ahmed.
“Her gün gergin olduğu için yerinde babamdan ailemizi kaybettiğimizi duyabiliyordum. Bu korkuyla yaşamak zorundayım çünkü sonuçta kesin olan hiçbir şey yok” diye ekledi.
Ahmed, internete giren ölen kişilerin isimleri arasında kendisi ile aynı soyadını taşıyan bir aileyi gördüğünde, onların ikinci kuzeni olabileceğini düşünerek ürperdiğini söylüyor.
Han Yunus’ta savaş kızıyor
Birleşmiş Milletler, Gazze’de en az 1,9 milyon kişi, yani yaklaşık %80’inin ülkesi içinde bulunduğu tahmin ediliyor.
Ateşkesin sona ermesinden bu yana bombalamalar yoğunlaştı ve Hamas yönetimindeki Gazze Şeridi’ndeki Filistin Sağlık Bakanlığı, 7 Ekim’den bu yana 15.500 kişinin öldürüldüğünü tahmin ediyor.
Khan Younis’ten Zahr şöyle devam ediyor: “Hayat zor, çok tarih öncesinde bir hal aldı. Üzerimde İsrail uçaklarını her zaman görebiliyorum. Her şeyi kaybettik ama Tanrıya şükür ailemizin bir üyesini kaybetmedik.”
Aileleri Gazze’de hayatta kalan Filistinliler için işler karmaşıklaşıyor. Bölgede internet ve elektrik kesintisi, bunun sevdiklerinden ayrılabileceği son mesaj olabileceğinden endişe edilir.
BM İnsani İşler Koordinasyon Ofisi’ne göre Refah, şu anda bölgesel olarak sınırlı insani yardımın dağıtılabildiği tek yer.
Çok az miktarda yardım Han Yunus’a ulaştı ve daha kuzeydeki bölgelere erişim kesildi.
Ahmad, “Yürek parçalayıcı. Ağlarken aynı anda sinirleniyorsun çünkü kendini çaresiz hissediyorsun ve yardım etmek için ama nasıl çalıştığını bilmiyorsun” dedi.
“Bu sadece çok kötü birleşimlerin birleşimi” diye ekledi.
Bu sırada Zahr, ülkelerindeki evinden dönmenin hayalini kurar. Savaşın sona ermesinden ve geri dönmek için yaşamak için bir daire kiralama dostumdan bahsediyor.
Vedasında “Bizim için endişelenmiyoruz, umarım her şey yolunda gider” diyor.
