Amerikalı Renée Zellweger’in bir İngilizi yorumlaması başta reaksiyon aldı ancak oyuncu hem vücut lisanıyla hem de İngiliz aksanıyla herkesin beğenisini topladı.
Bridget 52 yaşındadır, memleketler arası insan hakları avukatı kocası Mark 4 yıl evvel Darfur’da hayatını yitirmiştir, Mabel ile Billy’yi tek başına yetiştirir, eski sevgilisi çapkın Daniel çocuklarına orta sıra bakıcılık yapar. Ailesi, arkadaşları ona sonsuz tavsiyelerde bulunurlar. Babasının ölmeden evvelki “İdare ederek olmaz, hayatı dolu dolu yaşamalısın” kelamını hatırlayan Bridget pijamasını çıkarır, yapımcılık işine tekrar döner, Londra’nın işgücüne yine katılır.
ESKİ TAKIM BİR ARADA
Olgun bayanlardan hoşlanan 29 yaşındaki Roxster’la (Leo Woodall) tanışır, ateşli bir bağlantı yaşarlar lakin genç sevgilisinin “Keşke vakit makinesi olsa” kelamı Bridget’ı incitir. Billy fizik öğretmenine (Chiwetel Ejiofor) babasını unutmak istemediğini açıklar, öğretmeni gücün yer değiştirdiğini babasının onun ve kız kardeşinin içinde yaşadığını söyler. Annelik ve özel hayatı ortasında boğuşan Bridget olayları akışına bırakır, sonunda memnunluğu bulacaktır. Mark D’Arcy (Colin Firth), Daniel (Hugh Grant), tanıdık yüzler Gemma Jones, Jim Broadbent, Sally Philips, Shirley Henderson, Celia Imre sırayla karşımıza çıkarlar. Jinekoloğu (Emma Thompson) ile Bridget’in bağı sıradışıdır, onun birebir vakitte psikoloğu, dermatoloğu, çocuk tabibidir. Latifeler, alaycı, ince İngiliz mizahı, bol diyaloglu kalabalık sahneler sempatiktir. Bridget Jones sonunda güçlü, kararlı, hayatın tadını çıkaran bir bayana dönüşür, romantizmden, düş kurmaktan asla vazgeçmez
FEMİNİST VE POLİTİK EMMANUELLE
Just Jaeckin’in Sylvia Kristel’i erotik dramı Emmanuelle (1974) 50. yaşını kutladı. Emmanuelle Arsan’ın romanından uyarlanan sinema Champs- Elysées bulvarındaki UGC Triomphe sinemasında tam 11 yıl oynadı, uzun kuyruklar oluştu, devam sinemaları, taklitleri çekildi. Kürtaj sinemasıyla Venedik’te Altın Aslan mükafatını alan, “Toplum çok talepkâr: faydalanmak, zevk almak, görünür olmak istiyor” diyen Diwan; toplumda bayan, erkek olmak nedir, işteki rekabetle, imaj ve irtibatın gücüyle nasıl başa çıkılır, üzere sorular soruyor.
GERÇEKÇİ BİR ANLATIM
Hong Kong’taki lüks otele kalite denetimci olarak gelen Emmanuelle lüks oteldeki yapay, yüzeysel bağları, sınıfsal katmanlarını inceler. Genelde bayan vücudunun dilek objesi olarak sunulduğu sinemalarda süreci bilakis çeviren direktör Emmanuelle’in kendi duyularına odaklanır. Bayan bakışı ile erkek bakışı ortasındaki farkı yansıtır: Bayan erkek için var, bayan merkezde, kendisi için var. Çağdaş versiyonunda Diwan otomatik, üretilmiş cinselliğin esiri bayanın vücudunu, zevki, doyumu keşfetmesini sunar. 1959 tarihli romanı başarılı bir halde günümüze uyarlarken cinsellik, zevk, şehvet, doyumu gerçekçi boyutta aktarır. Kentin kenar mahallesinde yer alan Gelin Adayı Barı’ndaki elmas yarışı kan dondurucudur: Yarışta gelinlerden hangisi en büyük en kesici elması yutarsa kazanır, elbette sağ kalırsa. Noémie Merlant, Will Sharpe, Naomi Watts’ın oynadığı Emmanuelle birinci versiyondan daha feminist, daha politik, daha gerçekçi.
