Tahran’daki rejimin Pazar sabahı erken müdahalesi İsrail’e ateşlenen cephanelik, yalnızca İsrail teknolojisi tarafından değil, aynı zamanda dost Arap ülkeleriyle birlikte çalışan Batılı güçlerin (ABD, İngiltere ve Fransa) ittifakı tarafından da köreltildi.
Bu Arap devletlerinin İsrail’in korunmasına, şüphesiz İsraillilerin hayatlarını IRI füzeleri ve insansız hava araçlarından kurtarmaya nasıl yardımcı işlemlerin tüm ayrıntıları bir süre bilinmeyebilir. Ne olursa olsun, bu tarihin bir değişimine işaret ediyor.
1994’te Ürdün’le yapılan barış anlaşması için Yitzhak Rabin ve Bill Clinton’a itibar edin, ister daha yeni olan Abraham Anlaşmaları için Benjamin Netanyahu ve Donald Trump’a itibar edin, sonuç olarak farklı: İran’daki yaygaracı İslam rejimi bölgesel bir tarafından aşağılanmıştır.
Savaş kabinindeki “bebek bakıcıları” Benny Gantz da, teknolojinin olanaklarını artık kanıtlamış olan Orta Doğu Hava Savunma ittifakını öne çıkarmak için performansınıyü hak ediyor.
Öte yandan diğer saldırılar tamamen farklı yorumlanıyor: İslam Cumhuriyeti’nin ABD-Arap-İsrail ortaklığının savunmasındaki mükemmelliği nedeniyle caydırılmadığı, aksine açıkça daha önce hiç olmadığı kadar teşvik edildiğini savunuyorlar.
1991 Körfez Savaşı sırasında Saddam Hüseyin’in Irak’ından bu yana 33 yıldır hiçbir ülkenin doğrudan İsrail’e saldırmaması dikkat çekicidir. Bu nedenle hızlı ve güçlü bir askeri müdahale düşünülmelidir.
Savaş geçicidir, siyaset ebedidir
Bundan sonra ne olursa olsun, uzun süreli savaşlarda bile tek seferde kısa vadeli bir çaba olduğunu, siyasetin devam eden bir deney olduğunun bilinmesi önemlidir.
Çeşitli politika ve düzenli olarak denersiniz, sonuçları gözlemlersiniz ve sonra bu yolda devam edip etmeyeceğinize veya rotayı değiştirirsiniz çevirip farklı bir şey deneyip denemeyeceğinize karar verirsiniz.
Yahudi devleti ile Arap müttefikleri arasındaki ortak deneyim, bazı Arap birimlerinin son altı aydaki “politikalarına” rağmen net bir olumlu sonuç veriyor.
Bunların bildirilerini dinlediğinizde, Kantçı ahlak ve Feuerbachçı hümanizm profesörlerinin verdiği bir konferansa katıldıklarını sanırdınız. Hümanist politiklerin ekonomikliğiyle ikna etmeye çalıştığı dönemde ben bilmiyorum ama hiçbir şey insan onları ciddiye almadı.
Ancak İran’ın saldırısına karşı işbirliği, bölgede dayanıklı bir şekilde ayakta kalan İran İslam Cumhuriyeti ve onun vekillerine karşı Arap-ABD-İsrail ittifakının yönü kanıtlanıyor.
‘Rönesans Ekseni’nin doğuşu
Bu işbirliğinin hiçbir Oslo sürecinin vaat ettiği barış hayalini reddettiği ve İsrail’e yönelik tehditler o zaman boyunca bu yana gerçekten değişebilir, çünkü dünyanın Arap düşmanı, bugünün aşırı İslamcı düşmanlarından çok daha az tehlikeliydi.
Bunlar arasında, İsrail’e karşı savaşan radikallerin Yahudi bölgesinin daha iyi sonlandırma çabalarında az kararlı veya daha az acımasız yerlerde bulunmaması gibi, Filistinlilerin Siyonizm’e karşı yüzyıllardır süren savaşlarını fiilen sona erdirdikleri anlamına da gelmiyor.
Bu, İsrail’in kendisine karşı pan-Arap cephesini kırdığı ve yeterince Arap ülkesini, güçlü bir İsrail’in bir tehdit değil, hayatta kalmaları için temel bir şartlı ikna edici tavsiye geliyor.
Mücadelenin artık İsrail ile Araplar arasında değil; bunun yerine, benim Rönesans Ekseni’nin kullandığı Arap-İsrail raporuu ile Ayetullah’ın İslam Devrimi ve kendisinden utanmadan Direniş Ekseni adını veren terör vekilleri arasında yer alıyor.
Bir sızma ve bir patlama
İslam Cumhuriyeti’nin benzeri görülmemiş bir saldırısı, İsrail ve müttefikleri için bir dönüm noktasıdır ve İsrail’in satışta oyun oynatıcısı olma özelliğini sunmaktadır; Ancak bu ancak Başbakan Netanyahu’nun doğru hamleleri yapması durumunda mümkündür.
Netanyahu’nun Shakespeare’in gidişindeki bir karakter benzemesi ve aşırı sağcı iktidarının bilgisiz ama tehlikeli bir şekilde iktidarda olması nedeniyle İsrail’in bu fırsat israf ihtimali çok yüksek.
İsrail’in komşularından gelen destek desteğinin basit bileşenleri ve siyasi planlar içeren herhangi bir askeri müdahalenin (varsa) takip edilememesi, İran İslam Cumhuriyeti’ne karşı çok daha etkili bir cephe oluşturmak için tarihi bir şansın boşa gitmesine neden olacaktır.
Riskin yüksek olduğu bunun gibi kritik anlarda, kimin nerede olduğu konusunda en düşük bir netlik kazanırız. Birçok Arap ülkesinin pozisyonlarını net bir şekilde ortaya koydu.
Ayetullah ve ekibi, altı ay süren acımasız savaş ve İsrail tarihindeki en kötü saldırının ardından İsrail’e ve Arap eyaletlerine, bölgenin gidişatını değiştirmeleri için hayatlarının biçimlendirilmesini verdi.
Bütün bölge, Tahran rejiminin sızılmasına, İsrail ve müttefiklerinin patlamasına tanık oldu.
Gerçek siyasi krediler için bu fırsatın değerlendirilmesinin zamanı geldi.
Suudi Arabistan’la normalleşme, İslam Cumhuriyeti’ne yıkıcı bir darbe olacak ve Hamas’ın 7 Ekim hedeflerinden birinin yenilgiye uğratılması anlamına gelecek.
Samuel J. Hyde, Kudüs’teki Yahudi Halk Politikası Enstitüsünün üyesidir.
Euronews olarak tüm görüşmelerin önemli kısımlarından oluşuyor. Önerilerinizi veya sunumlarınızı sürdürme ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
