17 yaşındaki Oleh, Mariupol sınırının yaklaşık 20 kilometre boyunca uzanan ki Ukrayna’nın Hnutove köyünde büyüdüğünü anlattı: “Korkunç bir şeyin karşılığına inanmadık. Zaman zaman bombalama sesleri duyuyordu ama asla bu kadar yakın değildi.” Donetsk Halk Cumhuriyeti.

2014’te Rusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşının, kısa bir süre sonra ayrılmıyor Ukrayna’nın Onur DevrimiBunu’nın Kırım’ı işgal etmesi ve ilhak etmesi ve Donbas’ta Ukrayna ordusuna karşı savaşan Rusya yanlısı ayrılıkçılara verilen destek izledi.

2017 sertifikalı belgeli Köpeklerin Uzaktan HavlamasıRusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşını o zamanlar 10 yaşında olan Oleh’in önünden yakaladı. Çocukluğu savaşın gölgesinde kaldı.

Oleh, savaşa başlarken yalnızca yedi yaşındaydı ve patlamalardan ve silah seslerinden korunmak için ara sıra bodruma çıkış du. “Durumu anlayamayacak kadar gençtim” diye hatırlıyordu. Rusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşına rağmen Oleh, Hnutove’de bağlantıları sıradan bir çocukluğu ele geçirdi; voleybol ve futbol oynadı, iki kuzeniyle vakit geçirdi ve diğer çocuklar okula gitti.

Oleh ve iki kuzeni.

Fotoğraf Çocukların Sesleri tarafından sağlanmıştır.

Mariupol’a sığınmak için evde olanı

Rusya, 24 Şubat 2022’de Ukrayna’yı geniş alanlarda işgal ederken Oleh ne hayal kırıklığına uğradı ki. Bunun da diğer birçok gün gibi bir gün olduğu düşünülmüştü ama yakınlarda en iyi atışlarını duyunca.

Oleh korkusuna rağmen genç kuzenlerini sakinleştirmeye çalıştı. “Onlar daha da az anlaşılırlar” diye hatırlıyorlar. “Birimize bağlı olarak çalışmaya devam ettik” dedi ve bu seferki bombardımanın daha yakın ve daha yoğun olduğunu hemen fark edildiğini duyurdu.

“Her şeyin olası bir durumun ciddiyetini anlamaya başladığını” sözlerine ekledi, birlikte kalmanın ailesi için ne kadar önemli olduğunu vurguladı. “Birbirimiz olmadan yaşayamayız ve depolanan daha çok değerin silindiği” diye vurguladı.

Rusya, Hnutove’ye saldırdıktan sonra aile (teyzesi, büyükannesi, babası ve iki kuzeni) ayrılıp daha güvenli bir şekilde ayrılma Mariupol’a gitme kararı verdi.

Mariupol Rusya’nın ilk hedeflerinden belirlendi. Azak Denizi’ndeki liman şehri, Illich Çelik ve Demir Fabrikaları da dahil olmak üzere kırılma ticareti, metalürji ve ağır elektrik merkezi olarak biliniyordu. Azovstal. Sahil kenti aynı zamanda “Kırım’a köprü” olarak görülüyordu.

Mariupol’dan önce Rusya’nın geniş işgalinden.

İlk birkaç günde Rusya şehri bombaladı ve Mart ayında bölgedeki konutların elektriğe, akan suya ve gaz kaynaklarına erişimlerini kaybetti.

Kısa bir süre sonra Rusya ablukaya başladı ve nüfusu yaklaşık 400.000 olan kasaba, gıda ve temel ihtiyaçlara erişimin kesilmesiBu da insanların su için kar eritmek zorunda kalması, barınaklarını terk ederek dışarıda açık havada yemek pişirmesine ve kendinizi tehlikeye atmasına neden oluyor.

İki ay bodrumda mahsur kaldı

Oleh ve aile kuşatma altında şehre vardıklarında tuzağa düştüklerini hemen anlaşılırlar. Mariupol’dan kurulumu imkansızdı. Trenler çalışmıyordu ve yollar çok tehlikeliydi; Birileri ya bombardımanda ölebilir ya da Rus güçleri tarafından vurulabilirdi.

İki ay boyunca bodrumda saklanmak zorunda kalırlar ve dünyanın geri kalanından tamamen kopmuşlardı. Oleh, “Bazen yüksek patlamalar olmadığında biraz temiz hava almak için bodrumun dışında oturduğunu” diye hatırlıyor.

Sürekli bombardımanın yanı sıra Mariupol’da ve ülkenin geri kalanında neler olup bittiği kimsede görülmüyordu. “Üzerimize uçan ve bomba atan uçakların sesini dinlemekten çok korunuyordu. Bazen geceleri uçuyorlardı. Uyumak gelişiyordu” diye ekledi. Barınaktan ayrılma riskini göze alırken, temel ihtiyaçlar için dışarı çıktığı her gezinin, son yolculuklarının olabileceğini gösteriyor.

11 Mart 2022’de Ukrayna’nın Mariupol elindeki Rus ordusuna ait tank patlamalarının ardından bir apartmanda patlama görüldü.

Oleh, “Şanslıydık çünkü İkinci El mağazasının sahibi yakınlarda mağazasını açtı ve ısınmak için kıyafet almamıza izin verdi. Battaniye, kazak, şapka ve eldiven gibi bazı şeyleri burada aldık” diye açıkladı Oleh.

Su ve yiyecek konusuna gelince, ısıtma sistemi bittiğinde su kalmak zorunda kalacak. “Bodrumun ortak bir kuyuya gittik ama orası sık sık bombalanıyordu ve yerde cesetler vardı” diye hatırlıyordu.

Oleh ve ailesi sürekli olarak eve dönmeyi düşünüyorlardı: “Buna çok katıldık. Her gece, göreceğiniz eve dönebileceğimiz umuduyla tamir dalıyorduk.”

İki ay sonra kuşatma altında şehirdeki durumun bir ölçüde “istikrar kazandığını” hissettikten sonra aile memleketleri Hnutove’ye döndü.

Evinizdeki yabancılar

Oleh eve erişilemeyecek kadar değişmiş bir yer buldu. Bir ömrün refahı olan, yaşadığı evde artık yabancı ve rahatsız edici bir şekilde tedavi edilebilir. Bir sığınak hissini daralttığı evi, bir yıkıma sahne oldu. Rus askerleri evi işgal ederek çevreyi çöplerle dolu halde bırakmıştı.

17 yaşında genç, “Evimize döndüğümüzde kendimizi rahat hissettik. Evde başka birinin özelliklerini hissediyoruz. Kendi yataklarımızda dayanıklılık dalmak bizim için zordu” dedi.

Oleh’e göre köy, Rusya’nın Ukrayna’yı geniş işgali nedeniyle kazandığınız gibi olmuş; bölgelerde harabaye dönmüştü, su, ulaşım ya da yakın kasabalarla bağlantı yoktu ve temel ihtiyaç listelerinin fiyatları ciddi oranlarda artmıştı. Şubat 2022 itibarıyla Hnutove geçici Rus işgali altındadır.

Rus işgali altında yaşamak istemeyen ve artık kendi evlerinde güvende hissetmeyen aile, geçici olarak işgal edilen Ukrayna topraklarını terk etme kararı aldı.

Filtreleme kampı

Ayrılmak için bir Rus’un yanından geçmek zorundalar kampı. Bu kamplarda acımasız “güvenlik” kontrolleri yapılıyor. Geçici olarak işgal edilen topraklardan yararlanmak isteyen Ukraynalılar, kontrol noktaları ve depolanan kamplarından oluşan tehlikeli bir şekilde ayrılmak zorunda kalıyor.

Ukraynalılar, Ukrayna kontrolündeki bölgelere ulaşmak için genellikle Rusya’dan ve Gürcistan veya Beyaz Rusya gibi üçüncü sırada yer almak zorunda kalıyor. İşgalin ardındaki bilgilerin gelen doğrudan yollardan, yoğun askeri mevcudiyet ve savaş bölgeleri nedeniyle kapalı ya da çok tehlikeli olması.

Bir komşu, aileyi sistemi bir köydeki kampa götürdü. Oleh kampının tam olarak nerede olduğunu hatırlamıyor ancak insanların sorguya çekildiği, çadırların bulunduğu bir alanın çıkışı.

İnsan Hakları Medya Girişimi’nin araştırmasına göre Oleh’in memleketine yakın iki depo kampı vardı: Novoazovsk ve Bezimenne. Her ikisi de Oleh’in tarla benzeri bir alanın tanımına sıklıkla uyuyor. Ancak Bezimenne, Hnutove’den sadece 45 dakika uzaklıkta olduğundan daha yakındaydı.

Ukrayna Helsinki İnsan Hakları Birliği’nde (UHHRU) analist olan Aksana Filipishyna’ya göre Bezimenne’deki depo kampında yaklaşık 5.000 Ukraynalı mülteci bulunuyordu. Euronews şöyle devam ediyor: “Mülteciler aşırı kalabalık okul binalarında veya çadırlarda tutuluyor, sert denetimlere maruz kalıyor”. İnsanlarda ayrıca yetersiz beslenmeden ve tıbbi deva eksikliğinden bahsedildi.

Rus Ordusu askerleri ve Bezimenne’deki ‘Donetsk Halk Cumhuriyeti’ milisleri, 6 Mayıs 2022.

“Filtrelenenlerden bazıları, tıbbi bakım eksikliğinden dolayı ölümlerin yaşandığını belirtti” diye açıkladı ve kamptaki insanlar “filtrelemeyi geçiyore” kadar kendi özgür iradeleriyle ayrılamayacaklarını ekledi.

Tutuklular zaman zaman verimlilik ve yargısız infaz da dahil olmak üzere ağır insan hakları ihlallerine maruz kalmaya devam etti. Pek çok Ukraynalı saklama depoları saklandıktan sonra zorla Rusya’ya sınır dışı tutuluyor. Rus hükümeti satın alma yerlerini değiştirmiyor ve bunları “tahliye” olarak nitelendiriyor.

Rusya neden zorladı? Ukraynalılarkamplarına mı?

Filipishyna bu kampların iki amacı olduğunu söyledi.

“İlki, Putin’in mevzuata sadakatsiz olduğu kişilerin kişilerini tespit etmek ve etkisiz hale getirmekti” diye açıkladı. Bunlar arasında Ukrayna yanlısı kişiler, mevcut veya eski askeri personel, aktivistler, hükümetin yanında ve Rus işgali tehdidi olarak görülen diğerleri yer alıyordu. “Bu tür kişilerin tespiti çoğu zaman ailelerinden ayrılıyor, gözaltına alınıyor, fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kalıyorlar” dedi.

“Bu insanlar çoğu Rus hapishanelerinde veya kamplarında kaldı. Bulundukları yerler bazen aylardır biliniyor” diyen Filipishyna, “filtrelemeyi geçemeyenlerden bazıları gibi bağlantılı kolonilere gönderildi” diye ekledi. Olenivka“.

Bir asker, Ukrayna’nın katıldığı, Rusya destekli ayrılıkçı güçler tarafından kontrol edilen bir bölgede, Olenivka’daki bir hapishanenin duvarının yanında kalıyor, 29 Temmuz 2022 Cuma.

Filipishyna, ikinci amacın Ukraynalı mültecilerin Rusya’daki hareketini sürdürmek olduğunu söyledi.

kuşatılmasının ardından MariupolRusya’da mültecilerin engellilerle çalışmaya başlaması zorlandı, bu nedenle kamplar “onların yerini değiştirmesini kontrol etmek” için kaydetti.

Mültecilerin parmak izleri alındı, vücut düzenlemeleri ve görüşmeler yapıldı ve daha sonra kalacak yerlerle ilgili daha fazla düzenleme yapılıncaya kadar gruplar halinde Rusya’nın çeşitli şehirlerine gönderildi. “Sivillerin bir tür teftiş ve sorgulama işlemleri için yoğunlaştığı yerler ilk kez, saldırıdan sonra duyduk. Mariupol kuşatması“, UHHRU analisti açıkladı.

İnsanlar hayatlarını kurtarmak için Rus birliklerinin yoğun bombardımanı altında durdurulmayı mümkün kılarak onu terk etmeye çalışıyorlardı. Sürekli roket saldırıları ve sivil altyapının bombalanması, insanların hiçbir yerde saklanmayacağı bir duruma neden oldu. Bazı bölgelerde Ukrayna tarafından kontrol edilen bölüme ulaşmayı başarırken, diğerleri Rusya sınırını geçmek zorunda kaldı.

Filipishyna, Ukraynalıların ilk Şubat ve Mart 2022’de Ukrayna-Rusya sınırını geçerek “filtrasyon kamplarından” zorlanarak toplanma önlemleriyle karşılaştıklarını ekledi.

Yale Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, Donetsk Oblastı’nda toplamda en az 21 Rus depolama kampının bulunduğunu tespit etti.

‘Bize her şeyi yapabileceklerini belirtmek’

Oleh kampta kendisinin ve iki kuzeni olan babası ve büyükannesinin Rus askerinin insafına bildiğini biliyordu. “Bize her şeyi yapabileceklerini gösterir” dedi. 17 yaşındaki genç, “Bana korkmamışlardı. Beni öldürebilirlerdi, öldürülürlerdi” diye hatırlıyor.

Halen sorgulanmakta olan babasını bekleyen Oleh, sadece iç çamaşırı giymiş genç bir kadının belirtisidir. Rus askerleri tarafından çadırdan sürüklenerek çıkarıldı. “Kafasına bir şey saklamayı onu bir arabaya sürüklediler” diye hatırlıyor. Ona ne olduğu, hayatta olup olmadığı ve bu askerin ne yaptığı hiçbir zaman öğrenilemedi. Kamptaki insanları aşağılamaktan ne kadar keyif aldıklarını ifade ederek, “İzlemek korkunçtu. Hayvanlar gibi büyüyorlardı” diye ekledi.

Babasını beklerken sürekli yiyen, gören ve küfreden insanların sesini duyduğunu hatırladığını. Oleh, babasının kendisini bilmediğini söyledi: “Çığlık atanan biri ayrılmıyordu.” Babasını sorguya çeken Rus askerleri, çocuklarının yakalandığını ve onu bir daha göremeyeceğini söylediler.

Oleh kardeşleri şöyle bağırdığını söylüyor: “Hayır, hayır, hayır, onun yerine beni al. Oğlumu alma, beni al!” Askerler gülüyor, babasıyla akıllı zeka oyunları oynuyorlardı. “Onlar kötüydü” diyen Oleh, şans eseri babasının gitmesine izin verdiklerini de sözlerine ekledi.

22 Mart 2024 Cuma, Ukrayna sınırındaki yerleşim yerlerinden sınır dışı alınan çocuklar Rusya’nın Belgorod’da kayıtlıki Penza’ya taşınmak üzere bir trene biniyor.

Ukraynalı çocuklar sıklıkla Geçici işgal altında Kırım’daki kamplarFilipishyna, Rusya’nın Moskova ve Rostov gibi çeşitli bölgelerini anlattı. “Ukraynalı çocukların 40’tan fazla yerde götürüldüğü belirlendi” diyor. Ukraynalı 19.500 çocuğunun öldürüldüğü tahmin ediliyor sınırın dışıydıAncak gerçek sayı çok daha yüksek olabilir.

BM, Ukraynalıların sınırı dışında savaş suçu olarak ilan etti. ICC suçlama emriRusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ve Cumhurbaşkanlığı Çocuk Haklarından Sorumlu Komiseri Maria Lvova-Belova adına. 1948 Soykırım Sözleşmesi de dahil olmak üzere uluslararası hukuka göre bu tehcirler soykırım teşkil edebilir.

Ukrayna kontrolündeki bölgesel yolculuklar

Birkaç saat sonra dağıtılabilen kampından geçen Oleh ve ailesi, Baltık ülkelerinin güvenliğine ulaşmak için Rusya’dan geçmek zorunda kaldı.

Yolculuğu ve Letonya sınırını, büyük ihtimalle Ludonka kontrol başarısının geçmenin ne kadar stresli olduğunu hatırladığını. O dönem kontrol noktası, Rusya ile Avrupa Birliği arasında kalan son açık kara sınırı kontrol noktalarından korundu.

Oleh’in kuzeni, Oleh’in babası ve Oleh.

Fotoğraf Çocukların Sesi – Yardım Vakfı tarafından sağlanmıştır.

Sınırı garanti edildikten sonra Varşova’ya ulaşana kadar orada durmadılar ve üç gün kaldılar. Oleh, gönüllülerin kendilerine iyi davrandığını hatırlattı: “Bize meyve ve içme suyu bile verdiler.” Varşova’da kısa bir süre kaldıktan sonra yolculuklarına devam ediyorlarken Kiev’e devam ettiler.

‘Memleketimdeki nehri kaybetmez’

Rusya’nın Ukrayna’da devam eden savaşı, hem 2014’ten beri bu yana çatışma yaşayan hem de geniş bölgelerde işgalden etkilenen çocuklarda derin psikolojik yaralar bıraktı.

Programlar, yardım sistemlerinden psikolog Oksana Pysarieva’ya göre travmaya göre oldukça yaygın ve ön saflardan uzak yerlere bile ulaşabiliyor.

Ülkenin dört bir yanındaki çocukların savaşlarından sevdiklerinden ayrılma, ölüm korkusu ve güvenlik kaybı yoluyla hissediyorsunuz. Pysarieva, küçük insanların anlık tepkileri ve anlarıyla mücadele ederken gençlerin kaygısını, mevcut ve mevcut bozukluklar belirtilerini gösterdiğini açıkladı.

Ancak uzun vadeli etkilerin belirsizliğini koruyor. Ancak çocuklar, seçimlerini, değerlerini ve güvenlik algılarını şekillendirerek savaş sert gerçeklerini hayatları boyunca taşıyacaklar.

Oleh, kuzeni ve büyükannesi.

Fotoğraf Çocukların Sesi – Yardım Vakfı tarafından sağlanmıştır.

Oleh’nin hayali hala bir gün Hnutove’deki evde dönmek veda etmektir. “Sık sık evimi ve çocukluğumda her yazabileceğimi nehri düşünüyorum.”

“Dilediğim bir gün geri döndüğümde düzgün bir şekilde veda etmek, çünkü yerinde saklanabiliyordu. Aile albümündeki tüm fotoğrafları bile çekmedik” diye açıkladı ve kendisinin de kendi fotoğrafını çekmeyi istediğini ekledi. büyükannesinin “çok özlediği ve sevdiği” Dikiş makinesi.