Rusya Bazen Ukrayna’nın Ukrayna’ya karşı savaşının ardından Ukrayna’nın ardından 2014’te dağıtmak kolaydır. Onur Devrimi.

Kısa bir süre sonra “” olarak bilinen, işaretsiz üniformalar verilen maskeli Rus askerleri ortaya çıktı. küçük yeşil adamlar“, Ukrayna’nın Kırım Yarımadası’nı işgal etti. Nisan 2014’te Rus milliyetçiliği egemenliklerindeki bir komando İgor Girkinşehri “ele geçirdi” SlovyanskUkrayna’nın doğu Donetsk Oblastı’nda.

Yaşayan çatışmaların ardından Ukrayna kuvvetleri bir yaz saldırısı başlattı ve 5 Temmuz 2014’te Slovyansk’ı yeniden ele geçirdi. Savaşın diğer bölgeleri, özellikle de Donetsk ve Luhansk çevresine kaymasıyla Slovyansk, Ukrayna’nın kontrolünde kaldı.

O zamanlar Olena Rozvadovska, Ukrayna Devlet Başkanı Çocuk Hakları Komiseri’nin Ukrayna ofisinde çalışıyordu.

Euronews’e verdiği demeçte, “Ukrayna hayatımızda daha önce böyle bir şey yaşamadığı için savaş bölgelerindeki çocuklarla nasıl çalışacağımızı biliyoruz” dedi. “Savaş yalnızca televizyonda izledi ve hepsi çok uzaktaydı, ancak 2014’te savaş yalnızca beş saatlik bir tren yolundaydı.”

2015 yılının başında Ukrayna Devlet Başkanı Çocuk Hakları Komiserliği görevinden ayrılarak savaştan etkilenen parçalara yardım etmek için gönüllü olarak Donbas’a taşındı.

5 Temmuz 2014 Cumartesi günü çekildi bu fotoğrafta Ukraynalı askerler, Ukrayna’nın başvurularıki Slovyansk şartlarıki belediye binasının üzerine Ukrayna bayrağı çekiyor.

O zamanlar yoktu dronsaldırılar veya büyük füze saldırıları, ancak çok sayıda topçu, keskin nişancılar ve kara mayınları.

“2015 yılında Slovyansk’a geldiğimde Rus yanlısı isyancılar Donetsk’e sıkıştırılmıştı” dedi. “Orası kaçış güvenliydi çünkü büyük füzeler ve kara roketleri o kadar sürede ulaşamıyordu. Farklı türde bir savaştı.”

Bir köy bölündü bölündü

2015 yılında Slovyansk’ta yaşam ve MariupolÖn saflardan uzak durulduğu süre boyunca yeniden sıradan hissetmeye başladım. Rozvadovska, cephe hattına yaklaşık 22 kilometre uzaklıktaki Zaitseve köyünde çalışıyordu. Bahmut. “Tam bir savaştı” diye hatırlayın.

Hayatın olağandışı hissettirdiği Slovyansk’tan başlayarak orada çıkıyor. Sabahları süpermarketten kahve ve gerekli malzemeleri alıyor ve farklı bir dünyaya adım atıyormuş gibi yetkili Zaitseve’ye doğru yola çıktı.

Pek çok insan köyden ayrılmıştı ve köyde yalnızca birkaç aile kalmıştı, harabiyet halinde yaşıyordu. Rozvadovska, orada kalan yaklaşık beş çocuk elektrik olmadan ve mağazalara erişim olmadan sürekli tehlike altında yaşadığını hatırlıyor. “Issız bir yerdi. Etrafta sadece askerler vardı” dedi.

“Yol yoktu, telefon ilişkilerinin düzeni vardı ve insanlar aşırı yoksulluk içinde yaşıyorlardı.”

2015 yılında Zaitseve ön cephede bölündü. Köyün bir kısmı Ukrayna’nın kontrolü altındaydı; diğer taraf işgal edildi. Rozvadovska, ailesinin evi sokağın Ukrayna kontrolünde olan Diana adına bir kızla tanıştı; Arkadaşı ise aynı caddenin sadece birkaç metre uzunluğunda işgal altında yaşıyordu.

Rozvadovska, “Elbette ön cepheyi doğrudan geçmek mümkün değildi” diye açıkladı. “2015 yılında gelindiğinde işgal altında tutulan çıkılabilen beş kontrol noktası vardı. Yani bu iki kız aynı köyde yaşıyordu, ancak arkadaşı onu ziyaret etmek için çok uzaklara, uzun, evlenmek, dolambaçlı bir kalmak zorunda kalacaktı. “

Neden ayrılmıyorsun?

Savaş kapınıza vardığınızda ilk verdiğinizde her şeyi geride bırakıp kaçmak olacaktır. Ancak birçoğunun kalmaya karar vermesi.

Rozvadovska, savaşın getirdiği yakın yaşamalarına rağmen orada kalan birçok aileyle tanıştı. “Kalanlar için genellikle farklı bireysel nedenler vardır” diye açıkladı.

“Bazen kısıtlamayı iyiliğini korumayan ailelerle karşılaşıyorsunuz. Sanki çocukların öğrendiği önemli değilmiş gibi. Ayrılmak istemiyorlar çünkü kendi hayatlarını sürdürmek istiyorlar. Hareket sadece para değil aynı zamanda motivasyon ve fiziksel güç de gerektiriyor.”

Doğu Ukrayna’daki Rozvadovska.

tarihteki belirli bir durumun öyküsünü anlattı.

“Bir aileye ona şeyini verdik. Taşınmalarına yardım ettik, onun parasını ödedik ve başka bir ev aldık. Bir yıl sonra geri geldiler” diye içini dikkat çekti.

“Bundan sonra uzatmayı bıraktık çünkü başlangıçta şu şekilde: ‘Tamam, onlar fakirler, belki onlara 10.000 dolar verirsek yeni bir hayatta olanlar.’ Ama değişmediler. Bazı insanlar değişmek istemiyor ve onları kurtaramazsınız ne yazık ki çocuklar bu durumların içinde sıkışıp kalmış durumdalar.”

“Sivilleri tanımlıyor, sadece askerleri tanıyor”

Elbette bazı ailelerin çocuklarını çok önemsediler ama kalmaya karar verdiler. “Bir cephe köyünden Tanya olarak bir kadının yanındayım. Luhansk Oblastışu anda işgal edilmiş ve yok edilmiş durumda. Oldukça uzun bir süre Ukrayna yanlısıydı, ailesiyle birlikte inekleri ve havaalanları olan bir çiftlikte yaşıyordu.”

Ukraynalı askerlere destek verdiler ve onlara her gün yemek hazırladılar. Tanya daha sonra asker olan yerel bir uzunluklarla evlendi ve iki çocukları oldu. Çocuklarının gördüğü tek kişilerin ve ebeveynlerinin hatırlandığını.

cepheye yakın evlerinde ziyaret edildikleri yerde küçük çocuklar saklanmaya başlıyor ve kaçıyordu. Tanya’ya göre, askeri üniforma giymeyen birini görmeye alışkın değildi. Tanya, Rozvadovska’ya “Sivilleri tanımıyor, yalnızca askerleri tanıyor” dedi.

Ukraynalı bir asker, Doğu Ukrayna’daki Donetsk Havalimanı’nda Ukrayna askeri gezisi sırasında askeri bir kamyondan Rus yanlısı isyancılara bakıyor, 6 Ocak 2015.

Rozvadovska, Tanya’nın neden ayrılmadığını sordu.

“Motivasyonun kökleri buranın kendi toprakları olduğu gerçeğine dayanıyordu. Büyükannelerden büyük büyükannelere kadar nesiller boyunca orada yaşamışlardı”, diye açıkladı. Köylerdeki insanlar için meselenin kökleriyle ilgili konular. Ataları arazide çalıştı ve akrabaları yerel mezarlığa gömüldü. Onlar için değişken, kendilerinden bir parçayı desteklemek gibi geliyor.”

“Derilerini soyarak onsuz yaşamaya çalışıyorlar”

Rozvadovska şöyle devam etti: “Onlar için, derilerini soymak ve onsuz çalışmayı çalışmak gibi bir şey olurdu.” “Tanya ve aile çiftliklerine ve hayvanlarına o kadar önem veriyorlardı ki. En kötü zamanlarda, özellikle köylerdeki çatışmaların yoğun olduğu 2015’te herkes gitti. Ama Tanya ve ailesi kaldı.”

Ormana kaçtılar, yağmur suyu içtiler ve durumun sakinleşmesini bekleyerek iki ila üç ay boyunca inekleriyle birlikte saklanarak yaşadılar. Bir süre akrabalarının yanında kaldılar, daha önce iyileşmeleri yavaşladı ve işler biraz olağan hale geldi, geri döndüler.

2016’dan 2022’ye kadar köylerinde hayat, cephede kalmalarına rağmen yavaş yavaş normale döndü. Tanya’nın çocukları vardı ve Rozvadovska’ya göre onlara daha iyi bir yaşam sağlamak için çok çalışıyordu.

“Çocuklarını bir kasabadaki anaokuluna götürmek için eski bir araba bile aldı. Onun isteğine rağmen mutlu ve hayat doluydu.”

Olena Rozvadovska.

Ancak 2022’deki geniş çaplı işgalin ardından Tanya, Ukrayna’nın yanlısı izolasyonu nedeniyle kaçmak zorunda kaldı.

“Onunla iletişim halinde kalmak ve bir ihtiyaç sahibi olup olmadığını sordum. Her zaman ‘Her isteği sahibim’ diye cevap verdi. Bu kadar çok şey kaybetmesine rağmen Zhytomyr Oblastı’ndaki eski bir evi onarıp yenilemeyi ve devam etmeyi başardı.”

Tanya, Rozvadovska için bir rol modeli oldu. Savaşın aşırı enfeksiyonlarla karşı karşıya kalması devam etti, ancak olumlu gelişmeler devam etti ve devam etti. “Onun gibi kişiliğiniz, kendi sağlığınıza parlaklık vermenin ne kadar önemli olduğu öğrenildi. Aynı durumda, biri kırılırken diğeri hayatta kalabilir.”

Sesler duyuldu

Rozvadovska’nın deneyimi, işlerin gidişatı için genellikle kadınların geride bırakıldığını gösterdi.

“Ne kadar güçlü birikimin farkında bile olmayan pek çok cesur, sıradan kadınlarla tanıştım. Üzerimde derin bir etki yarattılar” diye açıkladı. Birkaç yıl boyunca, kaosun ortasındaki topluluklarını çoğu zaman tanınmadan kadınların kadınlarına tanık oldu.

2019 yılında Rozvadovska ve Ukraynalı gazeteci Azad Safarov, savaştan etkilenen çocukların uzun vadeli psikolojik ihtiyaçlarını karşılamak için kurulmuş bir kuruluş olan Çocuk Sesi Yardım Vakfı’nı kurdu.

Azad Safarov ve Olena Rozvadovska.

Çocuk Sesi misyonları, çocukların geliştirmeye, savaş sonrasında gezinirken deneyimlerinin ve seslerinin duyulmasına odaklanıyor.

Rozvadovska, “Gözlemlerime göre çocukların deneyimlerini işlemeleri zaman alıyor” dedi, “bazen yıllar.”

Rusya’nın saldırısının bu yana Ukrayna’daki yaşamını, özellikle akıl sağlığı alanında çalışanlar için sürekli bir uyum sürecini yaşadığını anlattı.

“2022’de saldırganlık savaşının başlangıcından bu yana uğraştığımız vakalar değişti.

Çocuklar üzerinde artan psikolojik yüke yanıt olarak Çocukların Sesi, cepheye yakın şehirlerde terapi, arka programlar ve duygusal destek sunarak Ukrayna’nın sunduğu olanakları genişletti. Vakfın psikologlarından oluşan ekip, çocukların kaygılarına, zarar görmelerine ve travmayla başa çıkmalarına yardımcı olmak için yaratıcı paralar kullanıyor.

Sonrası için hazırlık

Genç ve yaşlı Ukraynalılar sürekli bir tehdit atmosferinde yaşıyor. Rusya sık sık ülkenin insansız hava araçları ve füzelerle saldırıyor, hava saldırısı sirenlerinin sesi de neredeyse normalleşti.

Bu sürekli terör halinin bedeli ağır oluyor özellikle çocuklarda.

Çocukların Sesi’nden psikolog Oksana Pysarieva’ya göre travmaya göre çok yaygın ve ön saflardan uzakta, hatta yer alıyor. Ülkenin dört bir yanındaki çocukların savaşlarından sevdiklerinden ayrılma, ölüm korkusu ve güvenlik kaybı yoluyla hissediyorsunuz.

Pysarieva, küçük insanların anlık tepkileri ve anlarıyla mücadele ederken gençlerin kaygısını, mevcut ve mevcut bozukluklar belirtilerini gösterdiğini açıkladı.

Uzun vadeli etkilerin belirsizliğini koruyacak ancak savaşların savaş sert gerçeklerini yaşamları boyunca taşıyacak, seçimlerini, değerlerini ve güvenlik algılarını şekillendirecek.

Rozvadovska’nın görüşü, Ukrayna’nın yaklaşan krize hazırlıklı olduğu tarafta değildi akıl sağlığı kriziÖzellikle travmanın psikolojik etkileri genellikle acil krizler çözüldükten sonra ortaya çıkar.

“Ölçek çok büyük” diye uyardı.