Batı diplomasisinin Küresel Güney’de en iyi günlerini yaşamadığı bir sır.
2022’de BM’nin Rusya’yı kınaması söz olduğunda, çekimser kalan ülkelerin çoğu Küresel Güney’deydi ve bu da kamuoyunun görüşüyle büyük ölçüde aynı doğrultudaydı: O dönemde yapılan anketler, halkın yalnızca %45’inin Rusya’nın aşırı yükselişli Bir şekilde kınanmasını desteklemeyeceğini öne sürüyordu. Rusya.
Bu arada ankete katılan ABD’lilerin yalnızca yüzde 5’i Rusya’yı müttefik olarak çoğalttığını söylerken, Hintlilerin yüzde 80’inden fazlası, Çinlilerin yüzde 79’u ve Türklerin yüzde 69’u Rusya’yı müttefik ya da ortak olarak tanımladı.
Eğer tek kutuplu moment referans noktası olarak alınırsa, o zaman bunların bir kısmı oldukça şaşırtıcı olabilir. Ancak Küresel Güney’in çoğu için sahadaki gerçeklik (bazılarının bu terim bu makalenin bir araya gelmesi için en genel ve kapsayıcı terim olarak kullanılmasına rağmen) her zaman ikircikliydi.
Eğer bu Batı diplomasisinde bir uyanışı tetiklerse, küresel ortak alanlar bunun için daha iyi olabilir. Yine de öncelikle bazı hususların özeti gerekiyor: Liberal demokratik değerleri teşvik etmek giderek zorlaşıyor, para kirli bir kelime değil ve geçici çıkarlara dayalı ittifaklar kabul edilmeli.
Dünyaya bir Coca-Cola satın almak istiyorum
1970’lerden ve Soğuk Savaş’ın ortasından ABD’ye doğru, sosyal liberalizm ile maddi refah vitrininin karışımına dayalı bir sürekli imajın oluşturulmasını sağlamak: Amerikan diplomasının alt metni, makarnanı alırsın ve onu da yersin.
Sovyetlerin ideolojiye çok fazla dayandığı ve yaşamayan bir ekonomik modele sahip olduğu için bu bir kaldığı sürece ustaca bir hamleydi; aynı zamanda şans da.
Nixon ABD yönetim işlerini dünyanın rezerv para birimi olarak konumlandırdı ve ABD, dünyanın ticaret imparatorluğu görevini İngiltere’den tamamen devraldı.
Ticaret ağları dünyaya yayılırken ve gelirlerin bu ideolojik, Sovyetler Birliği de dahil olmak üzere her yerde fabrika işçisinden yerel istihdam memuruna kadar herkesin ilk uğrak noktası haline geldi.
Jackson J Spielvogel’in Batı Medeniyeti’nde şöyle diyordu: “Sovyet devletinin çoğu demokratik özgürlüğü tercih eden, bayılıncaya kadar alışveriş yapma özgürlüğü olanlardı”.
Aslında bu ideoloji neredeyse evrensel hale geldi; öyle ki, Francis Fukuyama’nın 1990’larda hiçbir rakibinin kalmadığına dair teklif yapması gerçekten doğruydu.
Bunun Washington’a dış politikada kazanç sağlaması zor olabilir, ancak sunulanz standart ürün haline geldiğinde, bu pazar konumunun oldukça güçlü bir şekilde sürdürülen bir işaretidir: 1990’lardaki Xerox veya Kleenex’i düşünün.
O yaş bitti. Uzmanların tarihinin geri geldiğinde bir şekilde ilan etmek zorunda kaldıklarını hissettikleri İkiz Kuleler veya diğer olaylarla bitmedi – ama bir sızlanmayla: birçok Batılı vatandaş düşene kadar alışveriş yapabilmekte ve bunu herkes normal gibi görüyor.
Batı/Kuzey küresel artık refahta yalnız değil. Diğer ülkelerin küresel refah sergilerken, ekonomik yeniliğe ve yenilenen rekabet gücüne ihtiyaç var.
Bu da, genel olarak Batılı diplomatların artık her müzakere önerilerini kazananlar olarak girmelerine güvenemeyenleri ve yabancı mevkidaşlarıyla etkileşime girerler, onların istekleri ve ihtiyaçları, hızlanmalarını ve kişisel çıkarlarını gerçekten ısınma katmaları gerektiğini belirtirler.
Odağı değiştirme zamanı
Batı, bu yeni gerçeklikte ortaya çıkan yaraları (ve yaramayanları) kabul etmektedir.
SWIFT’in altın deli gömleği, uluslararası doğrudan yabancı yatırım (Küresel Güney’de ticarete yardım daha çok arzu ediliyor, soru girmek nasıl daha hızlı ulaşılacağıdır) ve IMF kredileri karşılığında altın vade işlemleri süreleri on yıl boyunca bir arada boşalıyor.
Bu nedenle çekimser kalan ülkelerin çoğunun aynı zamanda ABD ve AB’nin -ve diğer Küresel Kuzey müttefiklerinin- çok az bölgesinde sahibi olduğu ülkelerde olması şaşırtıcı değildir.
Bunun hiçbir zaman küçümsenecek bir yanı yok, küresel ekonomiye hiçbir zaman sanılmadığı kadar entegre olamamaları ve küresel rekabet artarken dünyanın dengesizliği, Asya’nın Afrika ve Latin vadeleri de dahil olmak üzere küresel masada daha büyük bir oyuncu olması.
Gece partisi vaadi masada olduğu sürece, Küresel Güney’deki pek çok ülke diğer alternatiflerden vazgeçmeye hazırdı.
Yine de gerçek şu ki, Batılı politika uygulamaları ya yabancı meslektaşlarına yardımcı olabilir ya da yeniden seçilmeye değer olarak genel halka satılabilecek bir şey temsil edilebilir gerçek ekonomik ve finansal ürünler ortaya çıkmak zorundalar.
Her zaman kişisel çıkarlarımız olacak
Kültürel avantaj nedeniyle ABD, bariz sert güçlerin ülkelerinin ötesinde, büyük bir yumuşak güç stratejisine dayanabildi. Avrupalılar da erdem sinyali vermede Amerikalılara katılırken yumuşak güçlerine güvendiler.
Ancak açık gerçek şu ki hepimiz aynı anda kendi çıkarlarımızın da devam edebilmesi mümkün. Bazen çıkarlarımız sadece kalıcı ittifakları değil aynı zamanda geçici ittifakları da içerir.
Aslında, özellikle büyük güçlerin sağladığı rekabet bir dönemde, çıkarların uyumluluğuna dayalı kısa vadeli ittifakların artık göz ardı edilmemesi gerekiyor.
Fentanil kaçakçılığı veya Ukrayna’ya yardım gibi konuların ortaya çıktığı kişinin rahat olmadığı kuruluşlarla gerektirmemesini kabul etme zamanı geldi. Başka bir deyişle, başarılı olmak için pragmatizmin normalliğine ihtiyaç vardır.
Bu, küresel fiziksel saldırıları için de geçerli ve burada Avrupalılar, AB çerçevesinde, Küresel Güney’de, geçmişleri nedeniyle sahada daha fazla yumuşak dayanıklılık ve nezakete sahip lider ülkelerin özelliklerini keşfederek avantaja sahipler. ortalama.
Örneğin, son aylarda Romanya gibi Doğu Avrupa ülkelerinde Afrika stratejilerini benimsediler ve Batı’nın kıtadaki verimliliğini artırmaya yardımcı olmak için ortaklarıyla yakın işbirliği içinde çalışabilirler.
Bu tür temel hususları dikkate almak, ABD, AB ve Japonya ve Avustralya gibi benzer düşüncelere sahip diğer müttefiklerin önceki tek kutuplu rüyamızdan ve birleşim dünyasından tamamen uyanmalarını ve Küresel Güney için güvenilir bir kilit ortak olarak öne çıkmalarını sağlayabilir. Yılda çalkantılı bir.
Aksi takdirde küresel ve sorunlarla karşı karşıya kalma riskiyle karşı karşıya kalmazsınız; küresel itibarını ve rekabet gücünü artırmak; ve daha da önemlisi, yeni nesil üretimlerin aktif olarak hızlı kalkınma seçeneklerine bakıldığında genç Küresel Güney’in güvenini artırmak.
Radu Magdin, Smartlink’in CEO’su ve Romanya (2014-2015) ve Moldova (2016-2017) başbakanlarının eski yasaktır.
Euronews olarak tüm görüşmelerin önemli kısımlarından oluşuyor. Önerilerinizi veya sunumlarınızı sürdürme ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
