Vladimir Putin, 17 Mart’ta hileli bir seçimde %88 oyla “kazanmasının” ardından Kremlin’deki tuzana altı yıl daha olduğunu ekledi.
Artık Ukrayna’ya ve Avrupa’nın geri kalanına karşı daha da saldırgan olma ihtimali var.
AB ve uygarlığı için riskler artık gerçekten varoluşsaldır. Eğer Yatıştırmayı göz ardı ederse, artık bir karşı saldırı geliştirilmelidir.
Putin, 2000 yılında Çeçen’in çarpışmaları acımasızca bastırarak ve yaklaşık 60.000 kişinin ölümüne neden olan Çeçen başkenti Grozni’nin tamamen yok edilmesiyle cumhurbaşkanı olarak saltanatına başladı; Bu yöntemler daha sonra Suriye’de çok daha büyük ölçekte uygulandı.
Suriye’ye verilen destek, hem 2014’te Ukrayna’ya karşı ilk saldırgan eylemlerle, hem de ülkede kasıp kavurmaya devam eden geniş bölgelerde işgaliyle örtüşüyor.
Putin rejimi aynı zamanda siyasi suikastlara da girişti: 2006’da vurularak öldürülen Anna Politkovskaya, 2015’te Boris Nemtsov ve şimdi 16 Şubat’ta çalışma kampında ölen Alexei Navalny.
Ve Haziran 2023’teki darbe girişiminin ardından açıklanamayan bir uçak kazasıyla kötü bir sonla karşılaşan Wagner milislerinin eski komutanı Yevgeny Prigozhin’i de unutmayın.
Kaos yaratmak, ortalığı kasıp kavurmak ve hiçbir şeye inanmamak
Putin’in en önemli takıntısı, Ukrayna ve Beyaz Rusya’yı tek halk olarak içeren bir Rusya’yı liderlik etme yönündeki tarihi misyonuna dayanarak, Rusya’yı büyük bir güç olarak yeniden başlatmaktır.
Dışarıdan Rusya’yı (Çin’in yanında) Batı’nın küresel hegemonyasını devirecek bir haçlı olarak görüyor.
Bu yıl Putin, 2022’de işgaline kapıda açık bırakan, o zamanki bölgesel statükoyu zımnen onaylayan 2014 sonrasında Minsk anlaşmalarının yeni bir versiyonu arayabilir.
Putin, bundan sonra Odesa’yı ve Ukrayna kıyılarının tamamını Moldova’ya götürmeyi, Transdinyester’i etkili bir Rus askeri üssü olarak yeniden kurmasına ve Kişinev’in mevcut Avrupa yanlısı işletmesini devirmesine, böylece Moldova’nın AB üyelik hedefine son vermesine olanak sağlamayı amaçlıyor.
Avrupa’da Putin, dezenformasyon yoluyla ve Victor Orbán ve çeşitli aşırı sağ partiler gibi müttefiklerini yetiştirerek AB’yi baltalamaya devam edecek.
Trump ABD başkanı olarak yeniden seçilirse, Putin onun NATO’ya zarar verme ihtimalinden kesinlikle memnun olacaktır (her ne kadar Trump zaten bu konuda arka planda olduğu gibi görünse de).
Daha geniş dünyada (Çin ile) Batıyı birleştirme ittifakları kurmaya devam edecek ve Hindistan ve diğer BRIC ülkeleriyle iş birliğini derinleştirmeye çalışacak. En alt düzeyde, onun yarı özel milisleri, Batı’yı kovmak isteyen herhangi bir yerel Afrika otokratını başlatıyor.
Yani Putin’in en az altı yıl daha görevde olmasıyla AB’nin, Rahatma ya da somut bir karşı strateji geliştirme arasında bir seçenek var. Yatıştırmayı tamamen reddeden bir karşı stratejinin üç ayağı olmalıdır.
Sert top oynamanın zamanı geldi
İlk, artık Minsk anlaşması yok. Fransa ve Almanya yanılsamalarının parçalandığını gördüler.
AB, Ukrayna adına müzakere müzakerelerinin onaylandığını ve 50 milyar avroluk sivil yardım paketinin yatırım konusunda etkileyici bir ilerleme kaydettiğini kaydetti.
Ukrayna’ya silah ve mühimmat tedarikinde yenilik yaptı ancak ABD Kongresi Başkanı Biden’ın 60 milyarlık paketlerini kabul etmezse çok daha fazlasını yapmak zorunda kalacak. Kısacası AB, Ukrayna’nın zafer kazanmasına yardımcı olmak için ne yapılması gerekiyor.
İkincisi, Rusya’nın Küresel Güney’in lider olma iddiası, onun ikiyüzlülüğünün ve herhangi bir normatif meşruiyet eksikliğinin ortaya çıkması yoluyla aşılması gerekirdi.
12 Mart’ta BM Güvenlik Konseyi’nin az haber yapılanda AB Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, AB’nin dünya sahnesinde neler yaptığına dair güzel bir açıklama yaptı.
Özellikle ilginç olan, Rus ve Çin büyükelçilerinin ardından gelen çevreleriyle konuşmalarıydı. Rus lideri, AB’yi en kötü sömürge geleneklerine uygun olarak saldırgan ve değişenci bir tavırla hareketle suçlayarak AB’ye karşı uzun ve şiddetli bir eleştiride bulundu.
Çin’in büyükelçisi ise AB’nin çok yönlülüğünü ve barış yönündeki çabalarını sevgilerle teşvik ediyor.
Rusça konuşması gülünçtü ve Putin’in küresel gücünün nasıl bozulabileceği ve düşürülmesi örnekleniyor. Sonuç olarak AB, Küresel Güney’in büyük demokrasileri olan Brezilya, Hindistan ve Endonezya ile işbirliğini yoğunlaştırmalıdır.
Artık seçeneğimiz yok
Üçüncüsü, AB’nin yurttaşları arasındaki uygarlık çekiciliğini doğrudan demokratik bir şekilde pekiştirmesi gerekiyor; Gelecek Avrupa seçimleri bunun için büyük bir sınav olacak.
Rusya’da aşırılık yanlısı partilerin birleştiği, temel Avrupa parçalarının temsil ettiği partilerin saklandığı yerde saklanmalı.
Son olarak, AB’nin genişleme politikalarının değişebileceği, inandırıcı hale getirilmesi ve ilgili tüm değişimler için gerçek ilerlemelere dönüştürülmesi gerekiyor.
Böyle üç yönlü bir stratejiyi hayata geçirmek için pek çok liderin bir araya gelmesi gerekecek. Ancak Putin’in seçimi “zaferi” ile artık başka seçenek kalmadı.
Yatıştırma söz konusu değil; Avrupa’nın birleşmesi ve Putin’in acımasız rejiminin oluşturduğu gerçek varoluşsal tehdit konusunda ciddileşmesi gerekiyor.
Michael Emerson, Brüksel merkezli bağımsız bir düşünce özgürlüğü olan CEPS’te Kıdemli Araştırma Görevlisidir. Ayrıca 1991’den 1995’e kadar Avrupa Birliği’nin ilk SSCB ve ardından Rusya Büyükelçisi olarak görev yaptı.
Euronews olarak tüm görüşmelerin önemli kısımlarından oluşuyor. Önerilerinizi veya sunumlarınızı sürdürme ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
