Bir yıl önce, Şubat 2023’te, Kuzey Batı Suriye ve Güney Türkiye’yi vuran yıkıcı depremler sonrasında dünyada, Suriye diplomasisinin gerçekleştirilebilmesi için jeopolitik bir gösteriye tanık oldu: Bölgesel güçler ve bazı Batılı devletler normalleşmeye yönelik ani bir hamleye girişti. Beşar Esad mevzuatıyla tanıtımları.
Bu hamle, bölgede pragmatik görünse de, Suriye halkını veya Suriye’deki Batılı katılımcıların gittikleri herhangi bir acil sorun veya tehditte çatışmadi veya ele geçmedi.
Aynı zamanda adalet ve anavatanlarına onurlu bir dönüş özlemi içinde yaşamış, ülkede yaşayanların umutlarına ihanetle tehdit etti.
Örneğin Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) doğrudan Suriye rejimine depremle ilgili insani yardım olarak 100 milyon dolar (92,5 milyon avro) sağladı; Suudi Arabistan ve bazı Avrupa ülkeleri gibi bölgelerde Şam üzerinden deprem yardımı sağlanmıştır.
Ancak asıl etkilenen bölge Suriye rejiminin kontrolü dışındaydı ve uluslararası toplumlarda bu yönde doğrudan ve daha hızlı erişim mevcuttu.
Siyasilerin yönlendirdiği, kendi kendine empoze edilen ve yapay olarak dağıtılan bu bürokrasi, yıkım altında kalan binlerce Suriyelinin gereksiz yere kopmasına katkıda bulunuldu ve yüz binlercesinin daha acı çekmesinin uzamasına neden oldu.
Arkadaşlar arkadaşlar olacaklar
Suriye ile Rusya, Türkiye, Ürdün, İran, Suudi Arabistan ve BAE arasında gerçekleşen bir dizi operasyonu görüşmesi, Suriye rejimine yönelik yeni bir yaklaşımın hayata geçebileceğini gösterdi.
Suudi Arabistan, Mayıs ayında Suriye’deki büyükelçiliğini yeniden açarken, aynı ay Suudi Arabistan’daki Arap Birliği’nin devamlılığında, 12 yıllık izolasyonun ardından Beşar Esad’ı tam üye olarak davet etti.
Her ne kadar bölgesel normalleşme girişimleri Batı’da resmi sessizlikten hafif çekincelere kadar karışık bir tepkiye sahip olsa da, bu tür bir normalleşmenin bazı Batılı hükümetlerin çıkarlarına hizmet edebilen herhangi bir somut etki yaratıp yaratmayacağına dair veriler var. Suriyeli mültecilerin geri dönüşü ve Avrupa’ya doğru yeni yerinden edilme dalgalarının önlenmesi.
BMGK’nin 2245 sayılı kararında uluslararası toplum adına net bir siyasi ufuk veya ciddiyet bulunmaması ve Suriye rejimine takviyeleri uygulayacak etkili izleme sisteminin bulunmaması karşısında, Suriye rejiminin normalleştirilmesini barış ve barış yanılsa sundu. Suriye’yi onlarca yıldır rahatsız eden hesaplar, insan hakları ihlalleri ve siyasi haklardan mahrum bırakma gibi temel sorunlar göz ardı ederek istikrarlı bir şekilde çalışmaya devam ediyor.
Beşar Esad’ın uzlaşmazlığı, Ürdün gibi ülkelerde önemli ölçüde yapısal ve Türkiye ve Avrupa’ya ulaşan büyük ürünlerin sentetik kullanımının sürekli üretim ve kaçakçılığı ve yakın zamanda ABD Temsilciler Meclisi tarafından “Esad’ın Normalleşme Karşıtı işlemi”nin kabul edilmesi. Temsilciler, mevzuatın normalleşmesinin uluslararası savunucularının işlerine bir somun anahtarı koydular.
Ancak bu hatalı durmaktan tamamen vazgeçip vazgeçmedikleri tam olarak belli değil.
Bir vahşet ve baskı rejimini meşrulaştırmak
Bu, Şam’daki kanlı rejimi normalleştirmeyi amaçlayan herhangi bir politikanın, en büyük ve doğrudan etkilenen seçmen kitlesinin, yani yerlerinden edilmiş Suriyelilerin temel haklarını ve göz ardı edildiğini herkese hatırlatmayı daha da önemli hale getiriyor.
Yerinden edilmeyen, sınırlar dışından fiziksel bir yolculuktan daha fazlasıdır; bireylerde ve toplumlarda derin duygusal ve psikolojik yaralar bırakıyor.
Yerinden edilmiş Suriyeliler arasında yakın zamanda yapılan bir anket, onların Esad rejimine karşı beslenmeye devam ettiğini ileri süren derin güvensizliği ortaya çıkardı.
Rejimin vahşet ve baskı geçmişinin göz önünde bulundurulması, güvenliksizlikleri sağlam temellere dayanabilir.
Yerinden edilmiş Suriyeliler için eve dönüş yalnızca geçiş geçiş meselesi değil; güvenin yeniden inşasını, güvenliğin sürdürülmesini ve temel hakların garanti kapsamında tutulmasını gerektirir; bunların hepsi Esad yönetimi altında imkansızdır.
Esad rejimiyle normalleşme, sembol silah kullanımı, anahtar gözleri ve büyü de dahil olmak üzere yaygın insan hakları ihlalleri gerçekleştirilecek bir hizmet etkili bir şekilde kullanıma sunulacaktır.
Bu, bu vahşetin kurbanlarına, onların acılarının siyasi çıkar uğruna göz ardı edildiğine cesaret edip bir mesaj gönderecektir.
Suriye Vatandaş Onuru Derneği’nin kuruluşunun, yeryüzündeki Suriyelilerin normalleşmesini açıkça reddettiğini ortaya koyuyor; Önemli bir yoğunluk, güvenlik endişeleri ve tutuklulukların kaderi gibi çözülmemiş sorunlar nedeniyle geri dönme çabaları durduruluyor.
Normalleşme, bu endişeleri bir kenara bırakarak, temel insan hakları ve uluslararası normları sürekli olarak göz ardı eden bir rejimi daha da sağlamlaştırma riskini taşıyor.
Üstelik siyasi geçişe yönelik inandırıcı bir yol olmadan normalleşme, Suriye çatışmasının temel nedenlerini takip ediyor. Ateşkes, insani yardım desteği ve Suriye’nin rengini değiştiren siyasi bir çözüm de dahil olmak üzere barışa yönelik bir yol haritalarının ana hattını çizen 2254 sayılı Karar gibi BM Güvenlik Konseyi kararlarından açıkça ayrılıyor.
Uluslararası toplumdaki bu tür siyasi maceracılık, normalleşmenin Esad’ın dayanıklılığının güçleneceği inancından hareketle, yerinden edilmiş Suriyelilerin mevcut siyasi süresi olan inancını daha da yıpratıyor ve gerçek bir siyasi çözüm olasılığını daha da azaltıyor.
Sorumluluk ne oldu?
Normalleşme politikası aynı zamanda hesap vermelik ilkesini de baltalıyor.
Suriye’de kalıcı bir barış için, savaş suçlarının ve insan hakları ihlallerinin hesap vermesi kaçınılmazdır.
Yerinden edilmiş Suriyeliler, anketin bilgisinde da vurgulandığı gibi, Esad’ın cezaevlerinde halen binlerce tutuklunun yaşadığı ve tüm Suriyeliler için güvenli bir ortam yaratılması konusuna parlaklık veriyor.
Uluslararası toplum, bu sorunları ele geçirmeden Esad rejimiyle şifrelemeye standart adaleti ayakta tutuyor ve sorun insani ve güvenlik boyutlarını ele almada bozulduğu için, potansiyel olarak Suriye sınırının geniş kapsamlı yolda açılabilir bir cezasızlık ortamını destekliyor. Suriye krizi.
Çatışma, dünyadaki Suriyelilerin, ülkelerindekilerin ve sığınmalarıyla dünya çapındaki en büyük yerde tutulan krizlerden birinin oluşmasına neden oldu. Uluslararası toplumun, yerinden edilme çatışması çözümüne yönelik açık bir tutarlılık olmaksızın Esad’la olan ilişkisi, mültecilerin duygularını daha da kötüleştirerek onları daha fazla ayrımcılığa ve istikrarsızlığa maruz bırakma riskini taşıyor.
Sonuç olarak, normalleştirme politikası, Suriyelilerin en çok sayıdaki seçmen kitlesini yabancılaştırma yönündeki birleştirme yöntemini göz ardı ediyor; 13 milyondan fazla yerinden edilmiş Suriyeli, ülkenin çoğunluğunu temsil ediyor, anavatanlarıyla derin bağları var ve geleceğine süt çıkarları var.
Siyasi süreçten dışlanmaları, yalnızca Suriye’nin toparlanması ve uzlaşmasına yönelik çok sayıda potansiyel katkıyı boşaltmakla kalıyor, aynı zamanda kendi kaderini değiştirme haklarını da takip ediyor.
Yerinden edilmiş Suriyelilerin temsil ettiği örgüt ve hareketlerin çalışmaları, onların ülkenin geleceğine ilişkin her türlü tartışmaya dahil bölünmeler, deneyimlerinin ve kardeşlerin tedavi gidiş yolunun şekillendirilmesinin gerekliliğini sürekli olarak vurgulamaktadır.
Bölge ve Avrupa devletleri açısından ciddi sonuçlar doğurmadan bunun göz ardı edilebileceği ciddi bir yanılsamadır.
Barışa giden kısa yol yoktur
Adaleti, hesap verebilirliği ve uzlaşmayı sağlamanın zor ama önemli adımlarını atlayarak barışa giden kısayolları aramak tehlikeli bir yoldur.
Tarihte, bu türde kesintilerin sık sık olduğu, elektonik şikayetlerin ağırlıkları altında çöken kırılganlık ve sürdürülemez barışa yol açıldığı görüldü.
Tüm ciddi politika politikaları, Esad rejimini normalleştirmenin, adaletin, hesapların dağıtılması ve yerinden edilmiş olanların hakları gibi temel göz ardı eden, yanlış yönlendirilmiş bir politikanın açıkça ortadadır.
Tüm şekil ve görünümleriyle terk edilmesi gerekiyor. Bunun yerine, Suriye çatışmasına sürdürülebilir bir çözüm için uluslararası toplum, yerinden edilmiş Suriyelilerin seslerini ve kaygılarını içeren, uluslararası barış kararlarıyla uyumlu, tüm Suriyeliler için güvenli bir ortam sağlayan ve insan haklarının başarısızlığını tutan bir siyasi sürekliliğin sağlanması gerekiyor. suiistimaller sorumlu tutuluyor.
Şu ana kadar tanık olduğumuz içgörüler, Suriye’nin geleceği ve onuru adına mevcut tedavilerin yeniden değerlendirilmesi, söz konusu riskleri önemli bir şekilde hatırlatıyor.
Refik Hodžić, Avrupa Barış Enstitüsü’nde geçiş dönemi adaleti uzmanı ve üstün danışmandır; Osama Seyhali ise Suriye Vatandaşların Onuru Derneği’nin savunuculuk görevlisi ve Mütevelli Heyeti üyesidir.
Euronews olarak tüm görüşmelerin önemli kısımlarından oluşuyor. Önerilerinizi veya sunumlarınızı sürdürme ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
