Gelecekteki tarihilerin bu tarihi döneme ne ad vereceklerini bilmiyorlar. Ancak oldukça zorlu bir dönemden geçiyoruz.
BM Şartı’na ve uluslararası hukuka dayanan dünya düzeni gözlerimizin önünde çöküyor.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra kurulan uluslararası barış ve güvenlik sistemi, bazı haksız haksızlıklara izin verdi. Daha önce küresel zorluklarla iyi bir çıkış sağlanamıyordu ama şimdi oyalanıyor ve ritüel hareketler yeniden üretiliyor.
BM Güvenlik Konseyi’nin çalışmalarının sürdürülmesi oldu. Tarihte oldukça değişken bir döneme girdik ve artık dünyanın farklı yerlerinde patlamalar giderek daha sık ortaya çıkıyor çünkü dünyanın kabloları arızalı ve her yerde talimatlar var.
Bizi insan yapan çatışma çatışması
Samuel Huntington, farklı medeniyetler arasında küresel anlamda yeni çatışmaların ortaya çıkmasını öngörmüştü.
Kiev’de yaşıyor ve binlerce Ukrayna vatandaşı gibi doğduğum şehirde yalnızca Rus füzeleri tarafından değil, aynı zamanda İran insansız hava araçları tarafından da bombalanıyor.
Çin, Rusya’nın yaptırımlarının atlatılmasına ve savaş için kritik sistemlere sahip teknolojilerin ithal edilmesine yardımcı oluyor. Kuzey Kore Rusya’ya bir milyondan fazla top mermisi gönderdi. Suriye, BM Genel Kurulu’nda Rusya’yı desteklemek için oy kullanıyor.
Tam bir otoriter oluşumuyla uğraşıyoruz. Huntington’a göre Rusya, İran, Çin, Suriye ve Kuzey Kore “farklı medeniyetler” olsalar da çok önemli bir ortak özellikler oluşuyor.
Ülkelerinde iktidara gelen tüm bu rejimler, insanın ne olduğu konusunda aynı düşüncelere sahiptir. Onun için bu bir medeniyetler çatışması değil. Bu insan bizi yapan çatışmadır.
Otoriter liderler insanların kontrol görüntülerini olarak görür ve onların hak ve özgürlüklerini reddeder.
Demokrasiler insanları, onların hak özgürlüklerini ve en yüksek değerde görüyor. Bunu müzakere eden hiçbir yol yok.
Özgür dünyanın varlığı diktatörlükleri her zaman güç kaybıyla tehdit eder. Çünkü insan gereksinimlerinin özgürlüğü özgürlüğe sahiptir.
Dolayısıyla Rusya’nın Ukrayna’ya karşı savaşından elimizde iki devlet arasındaki bir savaştan bahsetmiyoruz. Bu iki sistem arasındaki bir savaş; Otoriterlik ve demokrasi.
Rusya başarılı olursa herkes için tehlikeli bir dünyada yaşanmaz
Rusya, savaş zamanlarında kimseyi korumadığı için özgürlüğün, demokrasinin, insan haklarının ve hukukun haklarının sahte değerlerin tüm dünyada ikna edilmesini istiyor.
Rusya, güçlü bir askeri potansiyele ve nükleer silahlara sahip bir düzene sahip dünya düzenini bozabileceğine, uluslararası çapta dayanabileceğine ve hatta uluslararası bölgede bulunan bölgelerin zorla değiştirilebileceğine ikna etmek istiyor.
Rusya başarılı olursa dünyanın çeşitli yerlerindeki otoriter birimlerini aynı şeyi yapmaya teşvik edecek. Uluslararası barış ve güvenlik sistemi artık insanları korumuyor.
Demokratik hükümetler eğitime, sağlık kalkınmasına, kültüre veya iş koşullarına, iklim değişikliğine veya sosyal eşitsizlik gibi küresel ekonomik çözümlere değil silahlara yatırım yapmak zorunda kalacak.
Nükleer devletlerin tanıtımına, robotik orduların ortaya çıkmasına ve yeni kitle imha silahlarına tanık olacağız.
Eğer Rusya başarılı olursa ve bu senaryo gerçekleşirse, istisnasız herkes için tehlikeli olacak bir dünyada buluruz.
Bu hakikat sonra değil, bilgi sonra
Kamu aydınları hakikat ötesi şeyleri ortadan kaldırdığını söylüyor. Bana gelince, bilgi sonrası bir çağda buluşma.
Aspirinin formülünü bir saniyede alabilen, Google’a erişimi olan insanlar, bunun için kendilerine kimyager yapmadığını unutuyorlar. Dünyanın her yerinde insanlar hızlı ve basit çözümler talep ediyor.
Belki daha barışçıl zamanlarda bunu karşılayabilirdik. Burun akıntısını çömelme ile tedavi edebilir, en az miktarda zarar vermez. Ancak iyileşme kanserle sonuçlanacaksa, bu kadar basit çözümlerin ve gerçek gecikme tedavilerinin bedeli yüksek olacaktır.
Sorun yalnızca otomasyonun özgürlüğe sahip olduğu hücre biriminin boyutuna kadar değişkenliği değil. Sorun şu ki, gelişmiş demokrasilerde bile İnsan Evrensel Hakları Beyannamesi’ni sorgulayan güçler güçleniyor.
Bunun için sebepler var. Gelecek nesiller, İkinci Dünya Savaşı’ndan sağ kurtulanların yerini aldı. Demokrasiyi onlardan miras aldılar.
Hak ve özgürlükleri olduğu gibi kabul edilebildiği gibi. Değerlerin çekiciliği haline geldiler. Özgürlüğü süpermarketteki peynirler arasında seçim yapmak olarak algılanıyorlar.
Özünde, özgürlük ekonomik çıkarlar, güvenlik vaatleri veya kişisel bırakma karşılığında değiştirmeye hazırlar.
Ancak gerçek şu ki özgürlük çok kırılgandır. İnsan haklarına ve sonsuza kadar ulaşılamaz. Her gün kendi seçimlerimizi kişiselleştiriyoruz.
Savaş uzun zaman önce eve geldi
Böyle çalkantılı zamanlarda sorumluluk odaklı liderliğe ihtiyaç vardır. Küresel zorluklar bireysel olarak veya tek başına çözülemez.
Ortak bir Avrupa projesinin inşa edilmesi için destekleri, savaş özelliklerinin gelmemesi amaçlanıyordu. Ancak Avrupa’nın bir kısmı kanarken bölgedeki büyüme ve barış mümkün değil.
İnsanların savaşı devam ederken bomba kafalarına düşüşte başlayan savaş askeri boyutu dışında boyutları da var: Bu bir ekonomik savaş, bir bilgi savaşı, bir güç savaşı.
İtiraf devam edene kadar cesur çalışmalara ya da da olmayayalım, bu savaş Avrupa Birliği sınırlarını aştı.
Çünkü içerdiği çok bağlı bir dünyada. Ve yalnızca özgürlüğün ilerlemesi bu dünyada daha güvenli hale gelir.
Oleksandra Matviichuk Ukraynalı bir insan hakları avukatı ve Nobel Barış Ödülü sahibidir.
Euronews olarak tüm görüşmelerin önemli kısımlarından oluşuyor. Önerilerinizi veya sunumlarınızı sürdürme ve sohbetin bir parçası olmak için [email protected] adresinden bizimle iletişime geçin.
