21 Kasım 2013’te Yanukoviç, ülkesi Avrupa Birliği’ne yakınlaştırmaya yönelik bir anlaşmayı rafa kaldırdığını ve bunun yerine Başkan Vladimir Putin’in Rusya’yla bağlarını derinleştireceğini duyurdu.
Öfkeli kalabalıklar kısa sürede barışçıl hükümetten bağımsız protestolar için Bağımsızlık Meydanı’nı veya Maidan Meydanı’nı doldurdu. Daha sonra çevik kuvvet polisinin halkını dağıtmak için polis ve göz yaşartıcı gaz öğrencilerinin ardından, destekleyiciler barikatlar, öz savunma birimleri ve devrimci sloganların yazılı olduğu pankartların bulunduğu çadır kampları kurdu. Polisin yanıtı olarak Aralık ayının başındaki gösterilere yüzbinlerce kişi katıldı.
Bu soğukluk, polisin protestolara acımasızca müdahale ettiği ve 18 ile 21 Şubat arasında izin verilen çoğu polis keskin nişancıları tarafından düzinelerce kişinin öldürüldüğü Şubat 2014’te doruğa ulaştı. Hükümet ile protesto anlaşması arasında Avrupa’nın aracılık ettiği bir barış anlaşması içinde bir geçişin gerçekleştirilmesi ve erken seçim öngörülüyordu, ancak göstericiler daha sonra hükümet binalarını ele geçirdi ve Yanukoviç Rusya’ya kaçtı.
Ukrayna Ulusal Anma Enstitüsü, “Meydan Devrimi” veya “Onur Devrimi” olarak bilinen ayaklanmada 107 kişinin öldürüldüğünü söyledi.
Euronews o aylarda Kiev’deki birçok devrimle ilgili anılarını paylaşmalarını istedi.
“Sanırım o zamanlar aslında onun Ukraynalı olduğu için, orada bulunduğu Ukraynalı için ayrılma ya da ayrılmama seçeneği bile yoktu. Ne imkanları biliyorduk ve hükümetimiz Yanukoviç’in bir şekilde bizi almaya karar verdiklerini anladık. İlk başta, bize Avrupa’ya giden yolu bu şekilde açacağımızı söyledi ve sonra bir noktada Rusya ile bazı yeni anlaşmalar imzalandı. Ve nereye gittiğimizi anlıyoruz”, diye anımsıyor Kiev merkezli belgesel film eğitimi Marina Çankova.
Ukraynalı tarihi Yevhenii MonastyrskyiEuronews’e, Euromaidan’ın ilk ilişkisi kendisinin Kiev’de bulduğunu, çünkü başkente bildirilen bir konferans için geldiğini söyledi.
“Daha sonra merkezde neler olup bittiği için dışarı çıktım. Çok iyi hatırladığım ilk an bu: İlk gece Bağımsızlık Meydanı’nda küçük bir öğrenci grubu bir araya geldi, ardından ikinci ve üçüncü günlerde ben az önce diğer insanların onların katılmasını kaydetmedi” Yevheniisöz konusu.
Kiev’in kişisel gizliliksizliklerini ilk dile getirenler çok sayıda kişiydi. Protesto barışçıldı, ancak birkaç gün sonra organize protestocuları dağıtmaya karar verdi ve eylemlerini merkezde meydana gelen bir Noel ağacının kurulmasının planlandığı gerçeğiyle gerekçelendirdi.
“Aklıma olaylar 30 Kasım’da yaşandı: delillerle dövüldü” diye hatırladı Marcy Sahili Amerika Birleşik resimlerindeki Yale Üniversitesi’nde Doğu Avrupa tarihi uzmanı. “Meydandaki çoğu insan gençti çünkü kaybedecekleri en çok şey vardı. Avrupa onlara yakındı ve Kasım 2013’teki Euromaidan da bu kuşağa aitti.”
Buna göre Marcy SahiliViktor Yanukoviç, öğrenci katliamının katliamı korkutulacağına ve onların çocuklarını meydandan almaya zorlanacağına güveniyordu.
Shore, “Sonra beklenmedik bir şey oldu: Ebeveynlerin çocukları dışarıda yer almak yerine onlara katıldı” dedi.
Atlantik Konseyi toplantıları, öğrencilerin protestolarının dağılmasının ardından “birçok kişi, bilinen, Kiev’de yattım, Moskova’da ortaya çıktım” dedi. Peter Dickinson.
“Ve o yerde protestolar kitlesel olarak mantar gibi çoğaldı. Yani bu 1 Aralık 2013’tü. Ve ertesi gün birkaç saat içinde Kiev’in merkezindeki sokaklarda neredeyse bir milyon insan vardı. Binalar işgal edildi. kalıcı bir çadır kent Maidan’da kuruldu. Ve Oldukça mütevazı bir protesto hareketi aslında bir devrime dönüştü.” Dickinson.
Sergio KantonO günlerde Euronews’in Kiev büroları yönetiyordu.
“Hava aşırı soğuktu ve lastikleri yakıyorlardı. Protestocular lastikleri yaktı, ardından molotof kokteyllerini de yaktılar. Ve bunu neredeyse, deyim yerindeyse, efsane olarak sürüyorlardı. İçimde bir çeşit efsanevi, mitolojik bir onun var. . Bu, buzun ve ateşin savaşıydı çünkü iki şey bir aradaydı.” Kantonhakkında.
Çevik kuvvet polisine devam ederek, “Ve tabii ki Berkut’un protestoyu kontrol etmek” için kullanılan ses bombaları. Sersemletici bombaların sesi” diye ekledi.
“O dönemde konuştum çoğu kişi bunun Ukrayna’nın nasıl gelişeceğini, nasıl bir devletin geleceği açısından bir izolasyon olduğunu. Bir Avrupa ülkesi mi olacak yoksa Sovyet tipi otoriter bir devletin kaderini mi tükendi? Bu bir medeniyet tercihiydi” dedi. Peter Dickinson.
“Amaç adaletsiz, ahlaksız ve yozlaşmış bir sistemden kurtulmaktı” Kantonsöz konusu.
Ocak ayındaki protestolarda ilk ölümler olarak üç protestocu vurularak öldürüldü.
Sonraki devrimin trajik günlerinde olan 18-20 Şubat arasında kaydedilen kentte polisle yaşananlarda onlarca insan öldürüldü.
“Gözümüzün önünde, şehirdeki insanlar tanıdıklarımız tarafından öldürülüyor. İşte bu, daha da fazla öfke uyandıran bir tür dönüm noktasıydı. Ve o anda, genel olarak Ukraynalılar ve daha sonra yaşadıkları yerlerde, Hayır, sonuna kadar gideceğiz, sonuna kadar gideceğiz anlaşıldı ve kimse korkmadı” dedi. Marina Çankovasöz konusu.
“Muhtemelen kitlesel katliamlar dağıtmak için yaratıldı. Ukraynalıları korkutmak ve onları dışarı satmak için yaratıldı. Aşağıya inip Meydan’a doğru yürümeye başladımda başlama şey, Ukraynalıların Meydan’ına doğru giden uçsuz bucaksız bir insanlığı deniziydi. Ve insanlar şişe su, ilaç, mont, Yiyecek ve sahip oldukları şeyleri taşıyorlardı ve gidip yardım edip Edemeyeceklerini görmeye çalışıyorlardı. Yani cinayetler tam tersi bir etki yarattı.” Dickinsonhakkında.
“İnsanlar derinden şok oldular ve travmaya maruz kaldılar ama çok kararlılardı ve bu toplu katliamlara tepki şu oldu: Hayır, yapmayacağız, kaçmayacağız, kaçmayacağız, gideceğiz, bu tehditle tüm canlarımıza karşı duracağız. Milletimiz, bağımsızlığımız, demokrasimiz” diye ekledi.
“Meydan saldırıları bu ayların en büyük şokuydu” Yevhenii Monastyrskyisöz konusu.
“Böyle bir şey kimse tarafından affedilemez. Sivil ödeme inşa paneli 2000’li yılların başında başlayan uzun yolculuğu, ilk zirvesine tam olarak 2014 yılının Şubat ayında ulaştı. Artık bu hükümetle bir arada yaşayamayacağımız ve bir Yevhenii.
“Bu, 2000’li yılların başında, sivil toplum yaratmaya yönelik çok uzun bir hareket. Aslında bu ilk zirveye, dördüncü yılın Şubat ayında, Ukraynalı vatandaşların netleşmesiyle ulaştık. Sivil toplum Artık bu hükümetle bir arada yaşayamayacağımız bir üremeye ulaştık ve bir oluyor konunun tamamlanması gerekiyor.”
Yanukoviç’in devrilmesinin ardından Rusya, Mart 2014’te Ukrayna’nın Kırım Yarımadası’nı yasadışı bir şekilde ilhak ederek karşılık verdi. Daha sonra Moskova’nın ortasındaki ayrılıkçı güçler, Ukrayna’nın yaşadığı Donbas olarak bilinen bölgede ayaklanma başladı ve bu ayaklanma uzun süren bir çatışmaya dönüştü ve binlerce kişinin ölümüyle sonuçlandı.
Nihayet Şubat 2022’de Putin, Avrupa’nın II. Dünya Savaşı’ndan bu yana yaşanan büyük çatışmanın ortasında, her iki ülke içinde de onbinlerce kişinin ölümüyle günümüze kadar devam eden savaşını başlattı.
Ukraynalılar 2013’te ülkenin AB ile anlaşmaya varmasını istedi ancak Putin, Yanukoviç’e son anda fotoğraf çekmek için baskı yaptı. Bunları takip eden Ukraynalı liderler, Kiev’i Batı’ya dahil etme konusunda her şeyin daha iyi olmasıydı.
Felaketlere rağmen Ukrayna, 32 yıllık bağımsızlığından daha fazla birlik haline geldi ve AB’ye, ABD’ye ve genel olarak Batı’ya yaklaştı; Putin’in engellemeye çalıştığı bir sonuç bu. Bugün, Cumhurbaşkanı Volodimir Zelenskiy’in yönetimi altındaki ülke, Rus işgalinin ortasında geniş bir destek ve hayranlık kazandı.
