Dünya genelinde dahil olmak üzere birçok Avrupa ülkesinde yaklaşık 500 adet endüstriyel balıkçı gemisinde bazen köleliğe tehlikeli, zorunlu çalışma koşulları tespit edildi.

Ancak şeffaflığın ve denetimin olmayışı nedeniyle denizdeki suiistimallerin sorumlularını tespit etmek sandığınızdan çok daha zor.

Bu, Washington DC merkezli kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Finansal Şeffaflık Koalisyonu tarafından sunulan yeni bir rapora göre, kadınların para akışını izliyor.

Associated Press ile yakın işbirliği içinde yürütülen çalışma, her yıl binlerce işçinin ücretsiz satılması mahsur edildiği tahmin edilen gemileri işlemeden taslak belirlemeye yönelik ayrıntılı bir girişimdir.

Bu hafta yayınlanan raporda, işçilere kötü muamele edildiğinden şüphelenilen gemilerin dörtte birinin Çin’e ve çoğunun Tayland, Tayvan ve Güney Kore’de olduğu gibi bayraklı olduğu ortaya çıktı.

Ancak Rusya, İngiltere ve İspanya’dan gelen gemilerin özellikle balıkçılara kötü muamele yapmakla suçlandığı Avrupa’da tablo pek de iyi değil.

Araştırmanın, herhangi bir ülkedeki yetki alanı dışında, geleneksel olarak kanunsuz alanlar olan açık denizlerdeki balıkçılığa odaklandığı göz önünde bulunduran, bu suçların ortaya çıkarılmasının, çok daha yaygın bir sorunun sadece yüzeyini çizmek için ideal olduğu.

Raporun yazarlarına göre, deniz ürünlerinin aşırı çalışması nadir görülen ancak yaygın bir olgudur ve giderek “yaygın bir insan hakları krizi” olarak kabul edilmektedir.

BM Uluslararası Çalışma Örgütü’ne göre, dünya çapında 128.000 kadar balıkçının şiddet tehdidi, borç esareti, aşırı fazla mesai ve zorla çalıştırma işaretleri veren diğer koşullarla karşı karşıya geleceği tahmin ediliyor.

Hem Avrupalı ​​hem de ABD’li şirketler, işçi istismarının yaygın olduğu emek yoğun sektördeki tedarik zincirlerini temizleme konusunda giderek artan bir baskı altında.

Fransa, Almanya, İtalya ve Birleşik Krallık’tan oluşan G7 tarafından kurulan Mali Eylem Görev Gücü, yakın zamanda yasa dışı ağaç kesimi ve madenciliğin kara para aklamanın temel etkeni olduğunu tespit etti.

G7 aynı zamanda üyelerini çevre suçlarını körükleyen mali akışlar hakkında orta düzeyde yaratmak amacıyla kamuya açık veritabanlarını yazdırmayı teşvik etti.

Ancak deniz ürünleri endüstrisi şu ana kadar aynı incelemeden kurtuldu; bunun için ayrılan hükümetlerin genellikle karadan uzakta kilometrelerce uzaklaşıp bitenleri düzenleyecek araçlara sahip olmaması.

Mali Şeffaflık Koalisyonu, 2010 yılından bu yana zorla çalıştırıldığından şüphelenilen 475 geminin yer aldığı bir liste hazırlandı.

Grup, bu tutarın yalnızca ortasından itibaren bayrak bilgilerinin mevcut olduğunu ve bunun da daha fazla sahiplik şeffaflığının bir göstergesi olduğunu söylüyor.

Ayrıca, 2010 ile 2023 yılları arasında zorlu çalıştırmayla suçlanan endüstriyel ve yarı endüstriyel balıkçı teknelerinin yüzde 22,5’inin Avrupa şirketlerine ait olduğu, bunların başında İspanyol, Rus ve İngiliz ilişkilerinin olduğu ortaya çıktı.

Tayland balıkçı teknelerinde köleleştirildikten sonra yirmi yıl aşkın bir süreyi Endonezya’da geçiren eski bir köle balıkçı, 2015 yılında Myanmar’daki bir hükümet yardımı pansiyonunda dinleniyor

Gemilerde günlük yaşam

Söz konusu işçiler Avrupalı ​​olmasa bile, bu gemi sahiplerinin vicdansız oldukları kıtadaki ürünler üzerinde zincirleme bir etki yaratıyor.

“Kanun Dışı Okyanus Projesi, 2018’den bu yana binden fazla Uygur ve diğer Müslüman azınlık mensubunun, karayla döngü Sincan’daki evlerinden 2.000 mil uzakta, kıyı eyaleti Shandong’daki 10 balık işlemede zorla nakledildiği belgelendi.” CEO’nun kölelik statüsünü genişleten yardım kuruluşu Andrew Wallis Unseen, euronews’e şöyle diyor:

“Bu tesislerin bir kısmı İngiliz ve Avrupalı ​​deniz ürünleri toptancılarına tedarik sağlıyor ve onlar da Tesco, Sainsbury’s, Waitrose, Morrisons ve diğer ürünler gibi süpermarketlere satış yapıyor; barlara, zengine ve ortama, okullara ve üniversitelere hizmet veren catering firmaları; ve Ulusal Sağlık Hizmeti” diye ekliyor.

Bu gemilerde hayat genellikle kasvetlidir.

Coventry Üniversitesi’nden Dr. Chapsos, Euronews’e gemilerin “insanları kandırarak işe alan ve onlara balıkçılık sektöründe çalışma sözü veren organize suç ağları tarafından yönetildiğini” söyledi.

Gemiye bindiğinde “Dünyanın cehennemi” diyor.

Wallis şöyle açıklıyor: “Genellikle “ücret kesintisi, dayak, pasaportlara el konulması, yiyecek ve içme suyundan mahrum kalma, hatta ihmal veya şiddet nedeniyle ölümle karşı karşıya kalıyorlar”.

“Kanun Dışı Okyanus Projesi, ihracata giden kalamar yakalayan teknoloji, üç harften fazla bir süre açık denizde kalmaya zorlanabileceği, bu durumun onları taze meyveler ve sebzelerde bulunan B1 vitamini eksikliğinden kaynaklanan beriberi gibi kaydedildiği yakalanma riskiyle karşı karşıya kalabileceği tespit edildi.” – bazı ölümlere yol açar” diye ekliyor.

Uluslararası deniz ürünleri ve konserve balık şirketi olan Thai Union’ın bir çalışanı, Haziran ayında Peniche’deki konserve balık fabrikasında konserve hazırlıyor.

Sektörün işleyişi insanlar kimler?

Wallis, Euronews’e genel olarak “Çin rejiminin, vicdansız seçimlerin ve iş uygulamalarının yanı sıra Avrupa ve Batılı seçimlerin tedarik edilen zincirlerden çok fazla kar talep edilmesinin sorumlu olduğunu” söyledi.

Ancak uygulama tamamen düzenlemesiz değildir.

Hem Avrupa’da hem de dünya çapında bu filolar, yasal veya yasadışı olarak diğer kıyı devletlerinin Münhasır Bölgesi Ekonomik olarak mevcut bölgede balıkçılık yapıyor.

Her kıyı sözleşmesinin kendi ülkesinde denizde kesinti sorumluluğu vardır ve bu sorunlarla ilgili sorunlar mevcuttur.

Chapsos şöyle diyor: “Soru, kıyı sisteminin sularını verimli ve etkili bir şekilde arızalamak için gerekli araçlara, yeteneklere ve kapasiteye sahip olup olmadığı ve katılmayanların göz yumma yolsuzluğunun başka bir önemli rol oynayıp oynamadığıdır.”

Açık, uluslararası sularda bir suç işleniyorsa bunun BM Deniz Hukuku Sözleşmesi (UNCLOS) tarafından düzenlenmesi gerekiyor.

Şartta denizde kölelikten çok sayıda bahsediliyor.

Biri her eyaletten kendi bayrağını taşıyan gemilerde köleliği önlemek ve cezalandırmak için etkili önlemler almak isterken, başka köle ticaretinden şüphelenilen gemilere izin veriyor.

Chapsos, sorunların çoğunun “bu uygulamanın gelişmesi hangi ülkenin üstleneceği” ile ilgili olduğunu söylüyor.

“Bu açık denizler, dolayısıyla uluslararası topluluk tarafından, BM, AB, Afrika Birliği, ASEAN gibi uluslararası finans rehberliği ve koordineu altında kolektif olarak yapılması gerekiyor” diye ekliyor.

Görünüşe göre bu kadar basit değil.

Çözüm ne olabilir?

Wallis, cevabın basit olmasından çok uzak olduğunu ve kar ihtiyacından ve çaresizliğin işçilere saygı gösterilmemesinden kaynaklandığını söylüyor.

Wallis, Euronews’e şöyle konuştu: “İş gücünüzü ıslıklamak zorunda kalırsanız ve onları zorla çalıştırırsanız ve kontrolleri yerleştirmezseniz, tükenmenizi kaybedersiniz.”

Uluslararası toplumun yapılması gereken çok iş olduğunu ancak bunun en az düzeyde Avrupa’da gerçekleştirilebileceğini söylüyor.

Wallis, “Zorunlu insan hakları durum değişikliği mevzuatının yanı sıra zorla çalıştırılarak lekelenen malların Avrupa Pazarına girişi engellendi bir Tarife yasasının çalıştırıldığı ve ayrıca yasa ve yaptırımların dayanıklı olup olmadığı uzun bir yol kat garantisi” diye ekliyor.

Isla Cristina, İspanya’daki konserve işletmesinde balık tutmak

Chapsos da hükümetin uluslararası sular ve işleyişi ile ilgili düzenlemelerin sıkılaştırılması konusunda “çok” şeyin aynı fikirde olduğu belirtiliyor.

Listede ilk sırada mı? Denizde şubenin yasaklanması.

Balıkçı gemisinin avladığı avı düzenli olarak denizdeki diğer gemilere aktararak karaya çıkarma işlemidir, bu da balıkçı teknelerinin denizde daha uzun süre kalmalarını sağlar.

Chapsos, “Aktarma’da genellikle kaçakçılığı yapılan balıkçıları gemilere veya tam tersine aktarmanın bir sonucu olarak, bu nedenle bu ‘tedarik’in kaybı kontrollerin elindene yardımcı olacaktır” diye açıklıyor.

Ayrıca geminin mürettebatında tam olarak kimlerin bulunduğu yerde ve devlet tarafından sağlanan belge kontrolleri de dahil olmak üzere, bölümlerin daha sıkı kontrollerinin daha sıkı kontrollerini da öneriyor.

Yolsuzlukla mücadele önlemleri çok önemlidir, diyor “Çekleri yürütenler veya yolsuzluk olabilir” diyor.

Diğer öneriler arasında balık avlama sertifikalarının yer aldığı yer yer alıyor.

Bu, talimatlar tarafından karada kullanılan benzer bir yöntem; yani süpermarketlerden satın alınan etin Nereden geldiğini, çiftçiye ve Nereden geldiklerine ilişkin spesifik ayrıntılarla görmek mümkündür.

Chapsos, “Bu, balıklar için de alışveriş alanında varır varmaz olmalı” diyor.

Geniş bir hükümet düzenlemesi henüz çok uzak gibi görünse de profesör, yetkili olmayan sıradan insanların bile bu nakliyatçıların hayatlarında küçük bir fark yaratmaya yardımcı olabileceğini öne sürüyor.

“Yerel kıyı bölümleri şüpheli bir şeyler bildirerek üzerlerine düşeni yapabilecekler” diyor ve ekliyor: “özellikle uzak limanlarda önemli bir rol oynayabilirler; yerlerini herkesten daha iyi bilirler, gemideki kaçakçılık ya da köleleştirilmiş herhangi bir balıkçı onları gözetleyecektir.”