Ocak’ın 2022’deki son işi ürünü satmaktı. Bundan sonra daha fazla iş bulma şansı yaver gitmedi, bu nedenle okula geri dönüş eğitiminin bitmesine karar verdi.
21. dönem İspanyol, ülkelerde ne okuyan ne de çalışan insanların tanıdığı için “nini” etiketinden kurtulmaya çalışıyor, ancak görünüm pek iç açıcı değil.
Aktif olarak iş aramasına rağmen lise eğitimini yazdan önce bitirdiğinden beri tek bir iş teklifini bile alamadı.
İspanya yıllardır kalıcı bir belanın acısını çekiyor: 18-24 yaş arası ne okuyor ne de çalışan gençlerin büyüyüp en yüksek olduğu Avrupa ülkelerinde biri olmaya devam ediyor.
Bir Bakışta Eğitim 2023 raporuna göre bu oran %17 ile Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) arasında ayrılan %15’in üzerindedir.
AB ülkeleri arasında Çek Cumhuriyeti, İtalya ve Romanya daha yüksek yüzdelere sahipken (sırasıyla %31, %24 ve %22), Yunanistan da İspanya ile benzer bir yüzdeye sahipti.
Ölçeğin diğer ucunda ise aktif olmayan kişilerin yüzdesinin %10’un altında olduğu İsveç, Norveç ve Almanya yer alıyor.
Jan, Euronews’e verdiği demeçte: “İspanya’da iş bulmak zor çünkü iş tekliflerinin çoğu deneyim sunuyor ve size bu fırsat verilmezse deneyim kazanamazsınız. Ayrıca, her şeyin artan fiyatlarıyla karşılaştırıldığında maaşlar oldukça düşük.”
İspanya neden sıralamada ilk sırada yer alıyor?
Savunmasız gençlerin okullarını bırakmayı azaltmak için çalışan Exit Vakfı’nın genel müdürü Nacho Sequeira’ya göre sorun “patlayıcı bir algoritmada” yatıyor.
“Çok fazla genç okuldan ayrılıyor. İspanya, Avrupa Birliği’nde Romanya’dan sonra okuldan erken stoklananların en fazla olduğu ikinci ülkede ayrıca çok fazla işsiz genç var, genç işsizliğinde mutlak lider.” Sequeira Euronews’e söyledi.
Bazı tipik 18 yaşına kadar zorunlu eğitim varken İspanya’da bu yaş 16’dır.
“İstihdamın gerçeği şu ki, 18 yaşında bir genç hiçbir yerde alınmıyor, oyunlarına neden 16 yaşında okul bırakmalarına izin veriyoruz?” diye ekledi.
En son OECD raporunda Sequeira, “ciddi bir sorun” olarak tanımladığı bir istatistikten özellikle etkileniyor. Ona göre İspanya’nın durumu diğer ülkelerinkinden çok farklı.
‘Niniler’ içinde iki farklı profil var: Aktif olmayanlar ve işsizler. Hepsi ne okuyor, ne de çalışıyor, ama bazılarını çaresizce iş arıyor, bazılarını da istemiyor.
“Çoğu ülkelerde aktif olarak iş arayan işsizlerden çok daha fazla aktif olmayan insan var. Ancak İspanya’da bunun için geçerli. İş arayan ve iş bulamayan gençlerin sayısı daha fazla” diye açıklıyor.
“Uyumsuzluk sorunu var, çalışmak isteyen ancak iş tekliflerinden faydalanmak için gerekli eğitime sahip olmayan kişiler var” diye ekliyor.
Ancak bakış açısı değişebilir. OECD analistlerinden Gara Rojas, farklı ülkelerin rakamlarını araştırmak için yıllarını harcadı.
Gözlemlediği ve raporlarda yakaladığı şey, ‘nini’ açısından İspanya’nın verilerinin 2017’de %20’nin başında düştüğü, ardından 2021’de %19’a ve 2022’de %17’ye düştüğü görüldü.
Veriler, gelişmelerin son yıllarda olumlu olduğunu gösteriyor ve OECD analistine göre 2022 rakamlarına göre 2008’den bu yana en iyi rakamlardan biri.
“Gelecekte düşüşünün devam edip etmeyeceğini zaman geçirebileceğini” diye ekliyor.
İskandinav ülkelerinin sırrı nedir?
İspanya’nın izlediğida düşmeye devam ederken, diğer AB ülkeleri boyunca uzunluklarıyla övünüyor.
Güney Avrupa ülkesinin sorunu hem istikrarsız bir piyasada hem de bazen çok erken terk edilen bir eğitimdir, ancak diğer ülkelerin sırlarının tam olarak yer aldığı sınıflardaki gelişmelere dikkat edilmesidir.
Kornhall’a göre, “İskandinav ülkelerinde uzun bir ikinci şans sistemi sistemi var. Bunun bir nedeni, refah rejiminin sosyal demokratlar tarafından inşa edilmiş olması ve işçi sınıfından insanların eğitim almalarının bir önemli hedef olması.” İsveçli eğitim uzmanı Euronews’e şöyle diyor:
“Bu, yaşamın devam eden çalışmasını başlatmayı veya kaçırdığınız yerleri tamamlamayı mümkün kılan sistemlerin olması kurallarının belirtilmesi” diye ekliyor.
Uzman tarafından vurgulanan bir diğer neden ise İsveç’te, belediyeleri okul bırakan gençlerin takibinden sorumlu kılan mevzuatın ve daha fazla eğitim için yeterince iyi notlara sahip olmayanların eğitimi için özel lise programlarının veya meslek yüksek okullarının toplanmasıdır. Geleneksel üniversite programları.
Fransa, eğitime özel önem veren bir ülkenin bir başka örneğidir.
OECD’den Gara Rojas, “Öğrencilere daha bireysel olarak yardımcı olabilmek için sınıflar daha küçük gruplara bölünerek okuldan gelenlerin daha fazla olduğu bölgelerdeki toplanmaya yardım etmeye çalışıyorlar” diyor.
“Ayrıca okulu bırakma riski taşıyan çocuklara daha fazla olduğu okullara giden çocuklara daha fazla maaş ödeniyor” diye ekliyor.
Öğretmenlere yönelik bu odaklanma, en fiziksel ve fiziksel olarak belirli okullara gönderilmesi, okul bırakma oranlarının daha düşük olduğu diğer türden de görülüyor; bu, belki İspanya’nın da öğrenebileceği bir ders.
