Uluslararası Olimpiyat Komitesi, Rus ve Beyaz Rus atletlerinin 2024 Paris Olimpiyat Oyunlarına katılmasına izin vermeyeceğine karar vermesi için artan bir baskıyla karşı karşıya.
Fransa’nın başkentindeki Seine Nehri kıyısındaki açılış törenine 500 kişiden az bir süre kala, aralarında ABD, Almanya, İngiltere ve Avustralya’nın da bulunduğu toplam 35 ülke komitesinin Rus ve Belaruslu sporcularının yasaklanmasını talep etti.
Şimdiye kadar, IOC, Almanya Başkanı Thomas Bach’ın Rus sporcuları yasaklama çağrılarını “acınası” olarak nitelendirmesiyle, kımıldamaya hevesli olmaya çalışıyor.
Hatta IOC, masa tenisi gibi bazı spor federasyonlarının Rusya ve Beyaz Rusya’dan daha önce yasaklanmış sporcuların rekabete geri dönüşüne izin vermesiyle, Rus ve Belaruslu atletlerin olası bir bayrak altında yarışmaları için Olimpiyatlar dışında rekabete giden bir yol bile açtı.
Bu hafta Bach, Avrupa ülkelerinin “çifte standardı” olarak nitelendirdiği duruma sert vurdu. Bir basın toplantısı, “Ülkeleri yönlendiren diğer 70 harekât ve saldırı çatışmaya karışan oyuncuların girişimine yönelik tutumları hakkında tek bir yorum görmedik” dedi.
Ukrayna’yı bir yasak bitiminde bulunmaya ve gelecek yıl Paris’te boykot tehdidini yeniden gündeme getireceklerini iten tam da bu tutumdur: 1996 Atlanta Oyunlarında Olimpiyat altın madalyalı boksör Wladimir Klitscho (ve Kiev Belediye Başkanı Vitali’nin erkek kardeşi) ile. ), IOC’ye vurarak “Thomas Bach, Rusya’nın renklerine ve çıkarlarına hizmet ediyor.”
Rus sporcular şu anda hangi yaptırımlarla karşı karşıya?
Ukrayna’nın 24 Şubat 2022’de başlayan işgalinin ardından Rusya ve Beyaz Rusya’ya uygulanan yaptırımların ardından, iki ülke çoğu büyük spor müsabakasından erkeklere verildi.
Atletizm sporunun yönetim organı olan World Athletics, geçen yıl Mart ayında Rus ve Belaruslu sporcuları tasarlanabilir bir tarihte tüm etkinliklerinden erkekler yaptı ve kısa süre önce saldırıyı yeniden teyit etti.
Bu ayın başında, Avrupa Atletizm Konseyi, Rus ve Belaruslu sporcuların Ukrayna’daki savaş bitene kadar etkinliklerden men edilmesi gerektiğini söyledi. FIFA ve UEFA şu anda Rus milli takımlarının ve futbol kulüplerinin maçlarında rekabete izin vermiyor.
Olimpiyat Oyunları söz konusu olduğunda, Rusya ve Beyaz Rusya’nın herhangi bir Olimpiyat etkinliğine ev sahipliği yapması yasak, hükümet yetkililerine yarışmalara davet edilmemektedir ve bayrakları herhangi bir spor etkinliğinde veya toplantısında sergilenemez. Ancak IOC, Rus ve Belaruslu sporcuların kesinlikle bir bayrak altında bireysel olarak yarışmaları ile katılıp katılmayacağına dair kesin bir karar var.
Rus bayrağı, rakipler arasında yaygın anti-doping düzenlemeleri yansımaları tespit edildikten sonra vücutlarına sporculara uygulanan doping yasağı nedeniyle son dört yıldır bir Olimpiyat uygulamasında veya başka herhangi bir büyük uluslararası spor uygulamasında fiilen görülmedi. Rusya’dan. 2019’dan beri Rus sporcuları kesinlikle bir bayrak altında yarışıyorlar.
Olimpiyatları daha önce kim boykot etti ve neden?
Yakın zamanda Olimpiyatları şu ya da bu nedenle boykot eden ülkeler tahmin edildiğinden daha yaygın.
“Çoğu insan, Batı’nın Moskova Olimpiyatlarını boykot ettiği ve ardından dört yıl sonra Komünist örgütünün Los Angeles Olimpiyatlarını boykot ettiği 1980’in çoğunu boykotlarını kullanıyor. Ancak bunlar ilk Olimpiyat boykotları değildi”, İngiltere’nin Leicester yüzmeki De Montfort Üniversitesi Spor Tarihi ve Spor Yönetimi Doçenti Heather Dichter Euronews’e verdiği demeçte.
Olimpiyatlara yönelik ilk boykot, 1956’da, dünyanın dört bir yanında Melbourne Olimpiyatları’na yönelik en az üç paralel boykot sahasında geldi: Mısır, Irak, Lübnan ve Kamboçya, Dichter’in dediği gibi, Süveyş Krizi nedeniyle Oyunları terk etti. Tamamen boykot değil, biraz daha katılmamak gibi” çünkü zaten siyasi kriz yaşayan bir ülkedeki yarışmalara katılması daha zor.
Dichter, Hollanda, İspanya ve İsviçre’nin, “Sovyet ve Macar atletler Avustralya’ya giden bir teknedeyken meydana gelen” Macaristan’ın Sovyet işgalini kınamak için katılmadığını söyledi.
Çin, Oyunları tamamen başka bir nedenle boykot etti: gerçek Çin’i kimin temsil etmemeye sahip olması gerektiği konusunda Tayvan ile bir eylemi.
1964’te Kuzey Kore, Endonezya ve Çin, IOC’nin bir yıl önce Cakarta’da düzenlenen Yeni Gelişmekte Olan Güçler Oyunlarına katılan sporcuları kabul etmeyi reddetmesi üzerine Tokyo Olimpiyatlarını boykot etti.
1976’da Montreal Olimpiyatları, ragbi takımlarının BM’nin spor ambargosu çağrılarına karşı saygı Güney Afrika’yı gezmesinin ardından IOC’nin Yeni Zelanda’yı yasaklamayı reddetmesini protesto eden 29 Afrika ülkesi tarafından boykot edildi. Burma, Sri Lanka, Irak, Tayvan ve Guyana da Oyunları boykot etti.
1980’de, Oyun deneyimlerinde muhtemelen en büyük boykotlarından biri olan olayda, ABD anlatımındaki 66 ülke, tamamen Sovyet-Afgan savaşını protesto etmek için Moskova’daki Yaz Olimpiyat Oyunlarını boykot etti. 1979’da başlayan savaş, binlerce Afgan’ın öldürüldüğü “yıllar” sürdü.
Dört yıl sonra, 1984 Los Angeles Olimpiyatları da 1980 Moskova Olimpiyatları boykotuna tepki olarak 18 Sovyet ülkesi tarafından boykota tabi tutuldu. 1988’de Kore ve Küba, Seul Kuzey Olimpiyatlarını boykot ederken Etiyopya, Arnavutluk ve Seyşeller IOC’nin davetine yanıt sonuçları.
Geçen yıl Pekin’deki Kış Olimpiyatları, Çin hükümetinin Uygurlara karşı insan haklarının korunmasına yönelik suçlamalarıyla kenarları ABD, İngiltere, Kanada ve Belçika’nın da bulunduğu 10 ülke tarafından boykot edilmişti. Ancak, tam teşekküllü bir boykot değildi: bu ülkelerin delegasyonlarını Oyunlara göndermediler, ancak sporcuların yarışmasına izin verildi.
Boykotlar işe yarar mı?
Tehlikeli bir haydut devleti cezalandırmak veya zorba bir ülkeyi protesto etmek için Olimpiyatları boykot sonuçlarını işe yarayıp yaramadığı tartışmaya gerçekten açık.
1930’larda Batı ülkelerinde, Berlin’deki 1936 Yaz Olimpiyatlarını boykot edip etmeme konusunda tartıştılar, ancak sonunda buna karşı karar verdiler. Dichter, Olimpiyatların, Naziler Almanya’daki güçlerini pekiştirirken devam etmesiyle ünlüydü ve “Naziler bunun kesinlikle mutlak bir zafer yaşadığıler” dedi.
Ancak 1936 Berlin Olimpiyatlarının boykot edilmesi Nazilerin iktidara gönderilmesini engelleme veya kararlarını herhangi bir şekilde bir şekilde etkilemeye başladı mı? Dichter, Olimpiyat boykotlarının nadiren siyasete etki ettiğini söyledi.
Amerika Birleşik Devletleri ve yaklaşık 60 başka ülkeye katılmadığı halde Birliği Afganistan’dan ayrılmadı. Sonuç olarak gerçekten biraz politik bir değişiklik gördüğümüz ilk sefer, aslında 1976’da Montreal’deki Afrika boykotuydu,” diye devam etti Dichter.
“Ve bunun nedeni, Kanada’nın iki yıl sonra Edmonton’da Commonwealth Oyunlarına ev sahipliği yapmasıydı ve Kanada, Commonwealth’teki Afrika ülkelerindeki Commonwealth Oyunlarına – ve belki de bazı Kara Karayip Topluluğu üyelerine – katılmazlarsa o zaman çok korkmuştu. 78 İngiliz Milletler Topluluğu Oyunları çok beyaz bir olay olacak ve bunun görüntüsünü beğenmediler.
Bunun ardından Kanada, apartheid Güney Afrika’ya karşı sporlara katılmama hükmünü içeren bir anlaşma imzaladı.
Dichter, “Olimpiyat boykotu güvenliğinde en büyük etki sporcuların kendilerinin üzerindedir” dedi. “Sporcular birkaç kez birden fazla Olimpiyata katılırlar. Michael Phelps ve Usain Bolt istisnadır, sporcuların çoğu yalnızca bir Olimpiyat oyununda yarışır.
“Ve eğer bir boykot olursa, en çok etkileyen grup aslında dört yıl boyunca ya da yaşamların büyük bir bölümünde antrenman yapan ve sonra katılmak için bu fırsatı bulamayan sporculardır. Ve bir Olimpiyat boykotunun siyaseti değiştirmede gerçekten bir güce sahip olması nadirdir.”
Ancak Ukraynalı üst düzey yetkililer, Rus oyuncuların Rus devleti ve Rus ordusuyla bağlantılı olarak birbirine dikkat çekiyor.
“Rusya’da spor, devlet propagandası ve ordu bölünmezdir. Ve şimdi Putin sadece siyaseti değil, savaş suçlarını da spora soktu. Rus ya da Belaruslu atletlerin Paris Olimpiyatları’nda ya da başka bir büyük spor performansında mücadele etmelerinin hiçbir yolu yok.” söz konusuUkrayna Dışişleri Bakanı Dmytro Kuleba.
“2021’de Tokyo @olympics’te #Rusya 71 madalya kazandı. Bazıları #Rus asker sporcuları 45. oldu. Şu anda #Ukrayna’da savaş suçları gözlemi aynı orduya mensupları. @iocmedia, nihayet #RusSpor’u Boykot etme kararınızı verin!” yazdıUkrayna Dışişleri Bakanı Twitter’da.
2024 Paris Olimpiyatları boykot edilecek mi?
Bugüne kadar yaklaşık 40 ülke, komiteyi başka bir egemen egemen saldırgan işgaline karışan bir ülkeyle ilişkileri normalleştirmeye çalışarak suçlayarak, IOC’nin Rus ve Beyaz Rusya oyuncularının 2024’te bırakma bir bayrak altında yarışmasına izin vermesini kınadı. Komitenin eleştirilen ülkeler arasında önümüzdeki yıllarda Olimpiyat Oyunlarına ev sahipliği yapacak olan Fransa da yer alıyor.
Bach, IOC’nin tırmanışlarını savunarak, Rus ve Belaruslu sporcuların “neredeyse her gün bir dizi spor şampiyonası” yarışmalara katılmalarına zaten izin verildiğini söyledi.
Ukrayna’nın yanı sıra Litvanya, Letonya, Polonya ve Danimarka da dahil olmak üzere birçok ülke, IOC’nin ağlamasını geri çağırması durumunda 2024 Yaz Oyunlarını boykot edeceklerini zaten söylediler. Spor Bakanı Kamil Bortniczuk boykota en fazla 40 Polonyalı gruba katılabileceğini söyledi.
Dichter, IOC milyonlara mal olabileceğini söyledi. 2024 Oyunlarını boykot etme kararının da bireysel sporculara ait olacağını söyledi.
“Başka kaç sporcu Ruslara karşı yarışmadan çekiniyor mu?” diye tartıştı. “Artık sporcuların oturumlarının geçmişte olduğundan daha önemli olduğu bir çağdayız. Ve onları dinlemenin önemli olduğunu düşünüyorum.”
Dichter, akılda tutulması gereken bir diğer şey de, Olimpiyatlara veya herhangi bir spor çalışmasına ev sahipliği yapan ülkede, ülkeye girilmesine izin verildiği konusunda hala kendi ulusal yasalarını uyguladıklarını söyledi.
“Fransa, Rus pasaportu olan hiç kimsenin ülkesine girişine izin verilmemesine karar verebilir. Ve eğer bunu yapıyorsa, Fransız hükümeti bunu yapmayı seçse de seçmese de bu kararı IOC’nin ele geçirmesini alacaktı.”
Euronews, yorum için IOC ile temasa geçti, ancak hemen bir yanıt alamadı.
Sudesh Baniya’nın grafikleri.
