Ukrayna polis gücü Beyaz Melekleri, cephede yaşamlara ve evlere tutunan ailelere ekmek ve insani yardım ulaştırıyor.

Bir yıllık savaşın ardından, Krasnohorivka yüzeyde hayalet bir kasaba gibi yayılmış, ancak bir avuç sakin ayrılmaya isteksizdir.

Oksana Pokmuş, “Evlerimizde yaşıyoruz. Neden evlerimizi terk etmemiz gerekiyor? Neden kaçmalıyım? Bırakın onlar (Ruslar) kaçsınlar. Dayanamayan gitsin. Korkanlar gitti.” Yıllardır bu evi alıyorum.Annem ve babam buraya gömüldü.Neden ayrılayım?”

On dokuzuncu yüzyıllarda kurulan imalat kasabası, çatışmalara yabancı değil. Krasnohorivka, İkinci Dünya Savaşı’nda iki yıl boyunca Nazi Almanyası tarafından işgal edildi ve 2014 yılında Ukrayna’nın elindeki kuvvetlerin Rus güçlü kuvvetlere karşı hükmettiği yoğun çatışmalara sahne oldu.

12 ayda Rus kuvvetleri tarafından bombalandı ve vuruldu.

O dönemde evlerini kaybedenlerin çoğu, yine hedef alınan bir bina olan kasabanın hastanesine sığındı.

Valentina Mozgova, orada ikamet etmek için kalan oğlu doktor. İnsanlara acı çekiyor. insanlara davran. Merak edip duruyorum. Bilmiyorum.”

Kasabada kalanların çoğu yaşlı ve evlerini ve anılarını geride bırakan, bu konuda isteksizler, bu Beyaz Meleklerden biri olan Maxim’de kaybolmayan bir gerçek.

“Hala bir şeyler yaratabilirim, inşa edebilirim. Ve zaten 70, 80 yaşında olan yaşlılar, hepsini ne zaman yaratacaklar? Hayatları sona erdi. Burada, bu yıkıntıların altında, zaten her şey yaşamışlar için hayatları burada kalacak. Başka bir hayatları olmayacak. Elbette korkunç, canavarca. Bu bir insanlık suçudur” dedi.

Şehir kaderine terk edilmiştir. Ruslar gittikçe yaklaşıyor ve Krasnohorivka’ya insani yardım ulaştırmak giderek daha fazla hale geliyor.